مسائل اقتصادی اجتماعی مرتبط با احیای بیولوژیک منطقه بیابانی حاجی آباد در شهرستان تایباد

بیابانزدایی به ویژه در مناطق خشک در قالب ایجاد پوشش گیاهی و در مناطق خشک وبیابانی، به عنوان اقدامی ضرودی جهت دستیابی به توسعه همه جانبه تلقی می شود . این مطالعه با هدف بررسی مسائل اقتصادی و اجتماعی احیای مناطق خشک منطقه حاجی آباد، استان خراسان رضوی انجام گرفت . احیای بیولوژیک ( کاشت تاغ، آتریپلکس، قره داغ) این منطقه با مساحتی معادل 915 هکتار در 10 کیلومتری شهرستان تایباد انجام شده است . به منظور اجرای این تحقیق اطالاعت آمارهای سرشماری عمومی سال های 1355- 1365 - 1375 و 1385 و سرشماری کشاورزی 1388 جمع آوری گردید . سپس از روش پیمایشی و پرسشگری از 40 نفر خانوارهای ساکن در منطقه به صورت تصادفی پرسشنامه هایی در بین روستائیان توزیع گردید و اطالعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزه و تحلیل قرار گفتند . نتایج این تحقیق نشان داد عدم تناسب تداد دام با مراتع در منطقه مورد مطالعه باعث تخریب مراتع و متعاقب آننابسامانی دامداری و دامپروری در محدده مورد مطالعه گردیده است . بر اساس اظهار نظر بهره برداران لازم است که کلاس های آموزشی در روستاهای برای ارتقاأ و بهبود تونایی آنها به منظور بیابانزادایی و جلوگیری از حرکت تپه های ماسه ای برگزار گردد . همچنین نتایج به دست آمده بیان گر تاثیر مثبت ایجاد جنگ های دست کاشت از جمله تثبیت جمعیت، امنیت اجتماعی و ارتقاء سطح زندگی و نقش مردم محلی در مقابله بابیابان زایی و استفاده از دانش بومی در جهت حفاظت و جلوگیری از تخریب است .

Keywords:

بیابانزدایی , مطالعات اجتماعی , اقتصادی , حاجی آباد , تایباد