معرفی روشی برای ارزیابی کارایی متقاطع بوسیله توابع فاصله جهت دار

ارزیابی کارایی متقاطع با هدف رتبه بندی واحدهای تصمیم گیری، در ابتدا با مدلهای ورودی محور یا خروجی محور (جهت دار) تحلیل پوششی داده ها ماند مدل CCR توسعه داده شد. هدف ما در این مقاله معرفی ارزیابی کارایی متقاطع با توابع فاصله جهت دار است که توسط رویز در سال 2013 بیان شده است. در توابع فاصله جهت دار ناکارایی به طور همزمان هم در ورودی ها و هم در خروجی ها محاسبه می شود و رتبه بندی کامل تری نسبت به مدل اولیه ارائه می دهد. این روش با استفاده از روابط دوگان توابع فاصله جهت دار، مدل ارزیابی کارایی متقاطع را برای توابع فاصله جهت دار مطرح کرده و نشان می دهد مدل ارائه شده هم ارز با وزنهای بهینه مدل CCR است. در ادامه وجود بهینه چندگانه را به عنوان مشکل اصلی در ارزیابی کارای متقاطع مطرح می شود که در نتیجه با توجه به انتخاب که هر DMU انجام می هد رتبه بندی های متفاوتی از واحد ها خواهد داشت برای رفع این مشکل از اهداف ثانویه که یک معیار اضافی را برای انتخاب وزن از میان بهینه چندگانه در نظر می گیرد، استفاده می کند. رویکردهای خوش بینانه و بدبینانه معرف ترین این معیارها هستند که به آنها اشاره ای شده است و توسعه این مدلها را با توابع فاصله جهت دار نیز بیان می کند.

Keywords:

ارزیابی کارایی متقاطع , تحلیل پوششی داده ها , توابع فاصله جهت دار