بررسی تربیت اجتماعی در سیره امام رضا (ع)

هدف از نگارش این مقاله تحلیل دیدگاه های امام رضا (ع) در حوزه تربیت اجتماعی می باشد. در جوامع بشری همیشه تضاد و نابرابری و جنگ و ستیز وجود داشته است. که ریشه این عوامل نیز برمی گردد به عدم شناخت هویت حقیقی انسان و فاصله گرفتن از قوانین الهی؛ که اگر در جامعه اجرا شوند بشریت در صلح و صفا و آرامش و دوری از هر گونه تعدی و نابرابری زندگی خواهد کرد. داشتن دیپلماسی قوی در روابط اجتماعی در گرو برخورداری از تربیت اجتماعی و رعایت قوانین و ضوابط آن می باشد. در قول و فعل و تقریر امام رضا (ع) نمونه های فراوانی برای الگوبرداری در زمینه تربیت اجتماعی وجود دارد. با تحلیل دیدگاه های امام در حوزه های مبانی، اصول، اهداف و روش تربیت اجتماعی می توان اینگونه استنباط نمود که پایه ی تمامی دیدگاه های ایشان خدامحوری و قرب الهی می باشد یعنی انسان در حوزه اجتماع و مسؤلیت پذیری باید کاملا تحت رضایت و اوامر الهی باشد اگر حرکت نمادینی مانند حج و زکات و یا امر به معروف و نمی از منکری انجام می دهد همه رنگ خدایی داشته باشد. در اسلام هر گونه برتری جویی فردی و اجتماعی لغو گردیده است. مؤمن باید در روابط اجتماعی از محدث بوده و از فراست برخوردار باشد. روش مورد استفاده در این تحقیق روش تحلیلی توصیفی می باشد.

Keywords:

دین , تربیت اجتماعی , سیره , اخلاق , امام رضا (ع)