نقش معماری در سامانه تردد شهری

در عرصه خلقت اراده و حکمت الهی، آدمی را مرکب از جسم و روح و سرشته با انواع غرائز مادی و معنوی آفرید. که در تعــامل جمعی به رفع خواسته های خود بپردازد. از جمله این نیازها میتوان سفر و یا جابجایی از مکانی به مکان دیگر را برای انجام کار، تامین مایحتاج دیدار همنوع، تبادل اطلاعات و... را نام برد و در این راستا برای انجام هر سفر به مسیری مطمئن و مرکبی ایمن که بتواند وی را با هزینه مناسب در زمان معین به مقصد برساند احتیاج دارد. در سالهای اخیر سرعت رشد جمعیت به همراه ورود انواع وسایل نقلیه در زندگی اجتماعی موجب افزایش روزافزون سفرهای درونشهری گردیده است که با ظرفیت ترافیکی معابر موجود شهرها خصوصا خیابانها و تقاطع ها متناسب نبوده و موجبات مشکلات زیادی را از جنبه های اتلاف وقت، صرف هزینه و آلودگی محیط زیست فراهم نموده است امروزه راه حل اساسی این مشکل مدلسازی و برنامه ریزی بهینه شبکه تردد شهری یعنی توسعه اصولی بستر فیزیکی (شبکه خیابانها، تقاطعها و... ) حرکت و بکارگیری مجموعه وسائط حمل نقل مناسب است. اساس این مدلسازی را میزان تولید (تقاضا)، نحوه توزیع و یا الگوی سفر تشکیل میدهد. یکی از مولفه های اصلی الگوی سفر که در توزیع سفرها نقش دارد جاذبه نقاط مختلف (از جمله اماکن مذهبی، گردشگری، پارکها و...) از جنبه های زیبایی، نمادهای تاریخی، نمودهای هنری و کارایی فضاهاست. بدیهی است که درطرح و اجرای مدل تردد شهری عوامل مختلفی نقش دارند. معماری یکی از مقوله های اثر گذار در این زمینه است. معماران از یک طرف با تکنیکهای ذهنی خاص خود جذابیتهای بستر فیزیکی (شبکه خیابانها، تقاطع ها و... ) حرکت را ایجاد کرده و از طرف دیگر با ارائه خلاقیتهای هنری در فضاها و کالبد اماکن عمومی انگیزه سفرها را افزایش می دهند. در این مقاله سعی می شود تا نقش و اثرات معماری در مدل سازی تردد مد نظر قرار گیرد. باشد که بکارگیری نتایج آن بتوانددر عملکرد مدلهای مربوطه کارساز باشد

Keywords:

اماکن مذهبی , سفر , معماری , معابر , گردشگری