اثر خمس بر کاهش فقر در ایران (1390-1370)

اسلام به عنوان کاملترین شریعت آیین توحیدی، برای جلوگیری از فقر و گسترش عدالت در بین مردم برنامه ریزی جامعی داشته استاحکام فقهی، تکالیفی بر عهده مکلفین بر مبنای درآمد حاصله قرار داده که خمس یکی از واجبات مالی دراسلام و از مهمترین آنهامی باشد یعنی هر فرد مسلمان خمس مال خود را به حاکم جامعه بپردازد تا حاکم درآمد حاصله را در جهت رشد و توسعه جامعه هزینهکند و قدرت و ثروت در دست عده ای خاص متمرکز نشود با استناد بر آیات و روایات در زمان بست حکومت اسلامی و رهبری ولتیفقیه، دیگر مراجع تقلید حق اخذ خمس را ندارند بلکه حقی واحد متعلق به مقام امامت و بودجه حکومت اسلامی است که منظور ازبودجه همان پرداختی های خمس در خزانه دولت است تطبیق احکام فقهی خمس با مواد قانون مالیات های مستقیم می تواند از یکطرف وجهه قوانین مالیاتی را ارتقاء و ازطرفی با به روز مدون کردن احکام فقهی زمینه اجرای هر چه بیشتر و بهتر آن را با توجه بهشرایط زمان و مکان و در نتیجه کاهش فقر نیز فراهم کند در این رساله سعی شده تا در حد توان اثر پرداخت خمس بر کاهش فقر درایران طی دوره 1370 تا 1390 مطالعه شود با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی، روش شبیه سازی خرد نیز به محاسبه مقداربالقوه خمس پرداخته ام یافته های پژوهش نشان می دهد که خمس توانایی رفع بخش عمده ای از فقر را دارد و با در نظر گرفتن دهکپنجم درآمدی به عنوان دهک متوسط جامعه، منابع لازم و درصد کفایت درآمد خمس برای رساندن خانوارهای زیر دهک پنجم بهدهک متوسط جامعه، برآورد کرده و دریافتیم که درآمد خمس در برخی از سالهای مطالعه شده، تمامی منابع لازم برای رفع فقر راپوشش داده است و با توجه به اثر خمس بر فقرزدایی، می توان اینگونه استنباط کرد که باید بیشتر و دقیقتر به مسئله خمس در جامعه پرداخته شود.

اثر خمس بر کاهش فقر در ایران (1390-1370) Keywords:

خمس , مالیات های اسلامی , فقر