بررسی گرفتگی غشا توسط محصولات میکروبی محلول در بیوراکتور غشایی

در این مقاله به بررسی اثر مواد پلیمری خارج سلولی (EPS) و همچنین محصولات میکروبی محلول (SMP) تولید شده توسط لخته های لجن بر روی گرفتگی غشا در بیوراکتور غشایی غوطه ور پرداخته می شود . بنا بر نتایج ذرات خارج سلولی چسبیده (tightly bound EPS) نسبت به ذرات خارج سلولی سست و پراکنده (loosely bound EPS) تاثیر بیشتری بر گرفتگی غشا دارند . لخته هایی که باعث گرفتگی غشا می شوند و بر روی آن رسوب می کنند ترکیبات مشابهی با ذرات خارج سلولی سست و پراکنده دارند و دارای نسبت بالای پروتئین به هیدراتهای کربن هستند . در این شرایط میزان EPS و SMP به همراه میزان کربن محلول در شرایط پایا مقایسه می شوند . نتایج نشان می دهد که با کاهش درصد سلول زنده، میزان کربن محلول در ذرات خارج سلولی نیز کاهش می یابد . از طرفی این نتایج نشان می دهد که درصد عمده ای از مقاومت غشا را مقاومت کیک تشکیل شده بر روی غشا تشکیل می دهد . میزان پروتئین موجود در ذرات خارج سلولی نیز مانند کربن محلول با کاهش درصد سلول های زنده کاهش می یابد . پروتئین محلول در لجن رفتاری مشابه با پروتئین های موجود در ذرات خارج سلولی را دارد . بر اساس نتایج این تحقیق حالت ذرات معلق نقش عمده ای در میزان گرفتگی غشا در بیورآکتور های غشایی دارد

Keywords:

بیورآکتور غشایی غوطه ور , گرفتگی , ذرات پلیمری خارج سلولی (EPS) , محصولات میکروبی محلول (SMP)