تاثیر یک جلسه فعالیت اکسنتریک فلکسورهای ارنج بر Mb،G-CSF ،MPO وPGE2

واسط های التهابی PGE2، G-CSF، Mb، MPO نقش مهمی درباره بازیافت و سازگاری دارند که نشان دهنده اهمیت عملکرد آنها در ثبات ساختمان میوفیبریلی و تسهیلات حمایتی به سلول های میوفیبریلی اسکلتی است. به پاسخ این واسطه ها یک سازوکار متمایز و پیچیده است. و می تواند عامل سازگاری سلولی به استرس ها باشد. این پاسخ طیف وسیعی از استرس نیروهای جسمانی، شیمیایی و تحریکات فیزیولوژیکی را در بر می گیرد.با این حال سازوکار این تغییرات هنوز به درستی روشن نیست این تحقیق کاربردی است و به صورت نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون در یک گروه انجام شد. جامعه آماری 120 نفر دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان بودند. از میان جامعه فوق 20 نفر به عنوان نمونه تحقیق با روش تصادفی ساده برگزیده شدند. آزمودنی ها یک برنامه انقباضات اکسنتریک با وزنه را سه ست با 12 تکرار و 2 دقیقه استراحت بین ان ها روی عضلات بزرگ دست و کمربند شانه باید انجام می دادند. قبل، بلافاصله بعد از دو ساعت و 10 فعالیت نمونه خون اخذ شد با استفاده از آمار توصیفی میانگین، جداول و انحراف استاندارد، آزمون کلمونگروف -اسمیرنوف و ازمون لوین و انالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر اطلاعات بررسی شدند. نتایج تحقیق نشان داد که تمامی واسطه های التهابی پس از فعالیت افزایش نشان داده اند اما فقط تغییرات (G-CSF) و (PGE2) معنادار بودن که توسط آزمون تعقیبی هم تأیید شده است. فعالیت اکسنتریک موجب تخریب مکانیکی سارکومرها شده که نشانه های این آسیب ظهور پروتئین ها در خود است. از مشخصه های پاسخ التهابی به فعالیت اکسنتریک نفوذ لکوسیتها در خون و بافت های آسیب دیده است که این مسئله موجب تطابق آن عضلات خواهد شد. بدنبال ان غشای سارکوپلاسمیک شبکه خیلی سریع آسیب دیده، فیبرهای عضلانی پاره و پروتئین های عضلانی در خانه افزایش می یابند که نشانه های آسیب غشای پلاسمایی است. بر اساس سازگاری آسیب عضلانی و گفت که کاهش خواهد یافت.

Keywords:

دستگاه ایمنی , فعالیت ورزشی PGE2 , G-CSF , Mb , MPO