رابطه بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی شهر اهواز

سبک یادگیری به توانایی یادگیرندگان به درک و پردازش اطلاعات در موقعیت های یادگیری اشاره دارد. یکیاز مهم ترین کاربردهای سبک های یادگیری است که تدریس را برای معلمان آسان می سازد. سبک هاییادگیری در ارتباط با موضوعات متنوع آموزشی سودمند می باشند. هر فردی برای یاد گرفتن از سبک خاص یاتلفیقی از چند سبک استفاده می کند. سبکهای یادگیری از نظر ادراکات حسی به سه دسته تقسیم می شوند کهشامل دیداری، شنوایی و جنبشی می باشد. جامعه آماری این پزوهش شامل 200 نفر ازدانش آموزان دبیرستانیشهر اهواز می باشد که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از بین دبیرستان های این شهر انتخاب شد.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبک های یادگیری واک استفاده شد. یافته ها به روش آماری ضریبهمبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. همچنین برای شناسایی اثر سبک یادگیری در آزمون پیشرفتتحصیلی از آزمون تحلیل واریانس آنوا استفاده شد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که، سبک یادگیریجنبشی رایج تر از سبک های یادگیری دیداری و شنوایی در میان دانش آموزان دبیرستانی می باشد. همچنینهمبستگی مثبت معناری بین سبک یادگیری جنبشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دیده شد.

Keywords:

یادگیری , سبک یادگیری , پیشرفت تحصیلی