مصادیق نوع دوستی ایرانیان عصر ناصری با تأکید بر سفرنامه نویسان انگلیسی
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 739
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
TNCF02_080
تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1394
Abstract:
نوع دوستی جزو آن دسته از خصلت هایی است که ریشه عمیقی در فرهنگ ایرانی اسلامی داشته و دارد جامعه عصر ناصری نیز علی رغم آثار انحطاط در بسیاری از شئون سیاسی و اجتماعی عاری از نمودهای نوع دوستی نبود سفرنامه نویسان خارجی از جمله انگلیسی ها در نیمه دوم قرن نوزدهم بسته به پایگاه اجتماعی و ماموریت خویش در ایران به طور کلی دید متفاوت و اغلب منفی گونه ای نسبت به جامعه و فرهنگ ایرانی در آثار خویش ارائه نموده اند لیکن در توصیف نوع دوستی ایرانیان از ستایش این خصیصه چشم پوشی نکرده مواردی مانند وقف دست گیری از دیگران بست نشینی و تعزیه برای امام حسین(ع)را در حکم نوع دوستی ایرانیان تعبیر نموده و نتایج حاصل از آن را مثبت ارزیابی کرده اند که یکی از مولفه های توسعه انسانی در رفتار و فرهنگ شرقی و ایرانی به شمار می رفت در این پژوهش نخست به طور خلاصه سعی شده است به طرز نگاه سفرنامه نویسان انگلیسی در خصوص پدیده مزبور پرداخته و سپس مصداق های آن را در حیطه مذهب رفتارهای فردی و رفتارهای اجتماعی نشان دهیم
Keywords:
Authors
ابوالفضل شاهسون پور
دانش آموخته رشته تاریخ جهان دانشگاه تبریز مدرس گردشگری تحت نظر سازمان فنی و حرفه ای