جایگاه ونقش گردشگری درایجادوحدت، همگرایی وهمبستگی بین اقوام ایرانی

یکی از مشخصه های مهم جامعه ایرانی کثرت و تنوع فرهنگی است و به همین جهت توجه به موضوع ارتباطات میان فرهنگی و تلاش برای فهم و تشخیص عوامل مؤثر بر بروز تنش و اختلافات میان فرهنگی ضروری می باشد بر این اساس و با عنایت به انواع تنوعات فرهنگی در ایران (قومی ، زبانی، دینی و مذهبی... ) از یک سو و سکونت پنج قومیت ایرانی در مناطق مرزی و همجوار با کشورهای همزبان خود، زمینه مناسبی را برای وقوع بحرانهای قومی در نقاط مرزی بوجود می آورد. با این وجود توسعه گردشگری داخلی یکی از گزاره هایی است که می تواند در ایجاد ارتباطات بین اقوام ایرانی نقشی بسزایی داشته باشد. و از این رو تحقیق حاضر بدنبال بررسی جایگاه و نقش گردشگری در ایجاد همگرایی، وحدت و همبستگی بین اقوام ایرانی است. در این پژوهش ضمن اشاره به عوامل واگرایی اقوام ایران زمین همانند؛ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ اﻗﻮام اﯾﺮان، ﺗﺤﻮﻻت ﻣﻨﻄﻘﻪای، ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺮدن ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻗﻮﻣﯽ، ناسیونالیسم قومی، سیستم حکومتی متمرکز، به عوامل همگرایی قومی همانند؛ جایگاه ونقش توسعه گردشگری در ایجادوحدت، ایجاد زیر ساختهای ارزان قیمت و مناسب، اجرای تورهای ایرانگردی و وحدت، نقش NGOها و....اشاره شده است. در نتیجه این پژوهش، تقویت هویت ملی، هم گرایی و همبستگی، هدف اصلی می بایست از طریق صنعت گردشگری و ارتباطات اجتماعی وقومی،مبتنی بر اشتراک سرزمین به عنوان تنها شاخصی که تمام اقوام در آن ساکن اند، باشد. این مقاله با رویکرد توصیفى -تحلیلى به شیوه مطالعه کتابخانه اى سعى در کالبد شکافىارتباطات قومى و تاثیرات گردشگری بر همبستگی ملی ایران به عنوان یک پدیده نو ظهور پرداخت است.

Keywords:

تعاملات فرهنگی , همبستگی , توسعه گردشگری , اقوام , ایران