بررسی پدیده تقویت دامنه امواج

تقویت امواج لرزه ای در محلهای پوشیده از آبرفت، پدیده شناخته شده‌ای است که بارها هنگام وقوع زمین لرزه مشاهده شده است. اندازه گیری مقدار فاکتورتقویت دامنه هم به منظور تهیه نقشه های خرد پهنه بندی و هم به عنوان یکی از عوامل موثر در طراحی سازه ها در مناطق لرزه خیز مورد توجه است. انتخاب روشی که این کمیت را تا حد امکان نزدیک به واقعیت برآورد کند ازموضوعات مورد بحث می باشد. در این بررسی که در منطقه شهر ری واقع در جنوب شرقی تهران در محدوده کوههای بی بی شهربانو انجام گرفته کوشش در اندازه گیری این کمیت بوده است. هدف بررسی حاضر از یک طرف مقایسه بین دو نوع موج از نظر چشمه مولد ارتعاشات است بدین معنی که در نتوبت نخست داده ها مربوز به ارتعاش های حاصل از انفجار دینامیک و در نوبت بعدی داده های مربوط به ارتعاش های ناشی از میکروترمورها بوده است. از سوی دیگر مقایسه بین دو روش در پردازش داده ها یعنی ناکامورا و روش ایستگاه صورت گرفته است. نتیجه این بررسی را به صورت می توان خلاصه کرد که: هم در مورد انفجار و هم در مورد میکروترمورها، فاکتور تقویت دامنه به دست آمده از روش ناکامورا بزرگتر از فاکتور به دست آمده از امواج ناشی از انفجار بزرگتر از فاکتور تقویت دامنه به دست آمده از امواج میکروترمورهاست. فاکتورهای تقویت دامنه اندازه گیری شده در شکلهای 1تا 7 این مقاله نشان داده شده است.

Keywords:

تقویت دامنه امواج , آبرفت , روش ناکامورا , روش ایستگاه مرجع