ارزیابی عوامل موثر بر پراکنش هوبره در فصل بهار منطقه حفاظت شده دق پترگان، با استفاده از روش حداکثر آنتروپی

هوبره آسیایی (Chlamydotiss macqeenii) یکی از گونه های خانواده Otididae و راسته درناسانان است. این گونه توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی، به عنوان گونه ای آسیب پذیر طبقه بندی شده است. در این پژوهش مهمترین عوامل مؤثر بر پراکنش هوبره در فصل بهار با استفاده از روش حداکثر آنتروپی در منطقه حفاظت شده دق پترگان در استان خراسان جنوبی مشخص شد. داده های حضور در این منطقه جمع آوری و به صورت مختصات جغرافیایی وارد نرم افزار MaxEnt شد. سپس ارتباط آن با نقشه های رقومی شده 36 متغیر محیط زیستی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد مدل به دست آمده دارای کارایی پیش بینی بسیار عالی بود و به طوری معنی داری بسیار قوی تر از مدل تصادفی در پیش بینی نقاط حضور در حالت آزمون عمل کرد (AUC=0.93). به طور کلی آزمون فراکافت جک نایف نشان می دهد فاصله از تیپ گیاهی درمنه کوهی، فاصله از اراضی شور، فاصله از اراضی بدون پوشش، فاصله از ارتفاع 1200-900، فاصله از ارتفاع 1200-1500 مهمترین عوامل مؤثر بر پراکنش این گونه در منطقه مورد مطالعه می باشد. نتایج این پژوهش، در مشخص کردن مباحث حفاظتی هوبره که گونه ای خاص و وابسته به زیستگاه های خاص و پوشش گیاهی دارد اهمیت دارد.

ارزیابی عوامل موثر بر پراکنش هوبره در فصل بهار منطقه حفاظت شده دق پترگان، با استفاده از روش حداکثر آنتروپی Keywords:

هویزه , حداکثر آنتروپی , مدل ماوای بوم شناختی , منطقه حفاظت شده دق پترگان , فصل بهار