تاثیر تعارضات بین والدین و فرزندان و راه های کاهش آن در خانواده و اجتماع

نوجوانی، دوره ای از زندگی است که والدین فرزند پروری را دشوار می دانند (جونز، فرهند وبیچ 2000) در این دوره تمایلات خود مختاری و استقلال بیشتری از سوی نوجوانان بروز دادهمی شود. از دیدگاه شناخت گرایان نوجوان به واسطه ظرفیت های شناختی جدید، به تدریج این تواناییرا می یابد که در مورد زندگی، ارزش ها و آینده فکر کند. نوجوانان در صددند والدین آرمانی خودرا بیابند و از این رو انتقاد کردن را آغاز می کنند. از دیدگاه روان شناسان من 12 تا 19 سالگی دروضعیت دستیابی به هویت در مقابل سرگشتگی قرار دارند در این دوره معنای خود، از محدودهوالدین به دنیای نوجوان تأثیر میگذارد )علیزاده، 1182 (. بنابراین موضوعاتی چون خودمختاری واستقلال باید در تمام سطوح مجدداً مورد گفتگو قرار گیرند و مسئله اساسی در دوره ی نوجوانی- سازماندهی مجدد رابطه والد فرزندی است )بیابانگرد، 1186 (. بسیاری از والدین هنگامیکهفرزندان شان به سن نوجوانی میرسند دست خوش حیرت میشوند . سال های نوجوانی ممکن استبرای فرزندان و والدین سال های سختی باشد. گاهی گذشت زمان به روشی عجیب خود را نشانمیدهد.به نظر میرسد که انگار یک شبه پسری که دست مادرش را میگرفت و به خرید میرفت یا باکمک پدر سوار ماشین میشد و به جاهای مختلف سفر میکرد تبدیل به یک غریبه در خانه شده است.این تغییرات میتواند دلهره آور و سؤال برانگیز باشد. گاهی که یک نوجوان ساکت است و ارتباطبرقرار نمیکند والدین نگران شده و از درک این تغییر عاجز میمانند. هنگامیکه والدین تلاش میکنندتا سپر حفاظتی فرزند خود را بشکنند، با ناشکیبایی و خشونت او رو به رو میشوند که در اینصورت والدین، احساس خشم، گناه و رنجش میکنند )فونتنل 2001 ترجمه ی قیطاسی و حاجیزاده، 1188 (در این وضعیت ناهمگون که والدین به ویژه مادران، نوجوانان خود را ناسازگارمیدانند و نوجوانان هم والدین خود را قبول ندارند، امکان وقوع بسیاری از حوادث ناگوار براینوجوانان میرود