بررسی تجربی بهینه سازی زبری سطح در ماشینکاری قطعات با استفاده از ابزار روکش دار

در سال های اخیر گرایش به سمت تکنولوژی پوشش دهی ابزار برش، با افزایش سرعت برش و نرخ پیش روی، افزایش یافته است این ابزارها با استفاده از دو روش متفاوت پوشش داده می شوند: رسوب فیزیکی بخار (PVD) و رسوب شیمیایی بخار (CVD). از طرفی، زبری سطح نقش مهمی در تعیین کیفیت سطح قطعات تولیدی دارد. زبری سطح خوب و پیشترفت های مهمی در خواص فیزیکی از قبیل استحکام خستگی، بهبود مشخصه های تریبولوژیکی، مقاومت در برابر خوردگی و زیبایی ظاهری محصولات فراهم می کند. هدف از این پژوهش، به دست آوردن شرایط پیشین از پارامترهای ماشین کاری (روش پوشش ابزار، سرعت برش، میزان پیشروی و عمق برش) برای به حداقل رساندن زبری سطح در تراشکاری فولاد AISI 4140 سخت شده با ابزار پوشش داده شده به روش PVD و CVD ، می باشد. دلیل انتخاب این فولاد کاربرد فراوان آن در صنایع امروز است. ارایه متعامد L18 از طراحی ازمایشات تاگوچی و نسبت سیگنال به نویز (S/N) جهت انجام بهینه سازی پارامترهای استفاده شد. همچنین آنالیز واریانس (ANOVA) جهت تعیین اهمیت پارامترهای مؤثر، به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که ابزار با پوشش CVD بهترین عملکرد را برای تراشکاری تیم فولاد دارد، همچنین میزان پیشروی، پارامتر تأثیرگذار بر زبری سطح به دست آمد.

Keywords:

بهینه سازی , پوشش ابزار , روش تاگوچی , زبری سطح , ماشینکاری