رویکردهای فرانوین ترکیه در راستای الحاق به اتحادیه اروپا

پیوستن به اروپا وغربی شدن از زمانی که ترکیه نوین در سال 3291 تاسیس گردید، همواره یکی از دغدغههای سیاستمداران این کشوربوده است. در همین راستا در سپتامبر سال 3291 نخستین گام عملی برای حضور ترکیه در این اتحادیه برداشته شد. در این سال تفاهمنامههمکاری آنکارا برای پیوستن ترکیه به اتحادیه امور گمرکی و در نهایت عضویت دائم این کشور در جامعه اقتصادی اروپا به امضا رسید. ازآن زمان تاکنون روند مذاکرات مقامات ترکیه و اتحادیه اروپایی همواره ادامه داشته است. این مذاکرات و رایزنیهای دیپلماتیک در سوم اکتبر 9002 به اوج خود رسید. در اجلاس مذکور، اعضای اتحادیه اروپایی با آغاز گفتگوهای الحاق ترکیه به این اتحادیه موافقت نمودند و این کشور را در موقعیت جدیدی قرار دادند. اکنون به نظر میرسد پس از قریب به چهار دهه روابط پرفراز و نشیب میان ترکیه و اروپا، اینروابط وارد مرحله جدیدی شده است. مرحلهای که دورنمای مثبتی از عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا یی را نشان میدهد. باتوجه به آغاز دور جدیدگفتگوها در ژوئن 9009 نوشتار حاضر درصدد بررسی چشمانداز عضویت ترکیه در این اتحادیه، موانع و فرصتهای عضویت این کشور و نگرش کشورهای عضو به ترکیه میباشد. از آنجا که عضویت ترکیه در اتحادیه اروپایی موجب هممرز شدن این اتحادیه با جمهوریاسلامی ایران خواهد شد و موقعیت ممتاز ژئوپلیتیک ایران را در همسایگی با چهار منطقه استراتژیک جهان یعنی خاورمیانه و خلیج فارس، آسیای مرکزی و قفقاز، شبه قاره هند و جنوب آسیا و اتحادیه اروپایی بیش از پیش برجسته خواهد ساخت، ضرورت دارد دورنمای عضویت ترکیه در این اتحادیه و تحولات سیاسی موجود در مناطق غربی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد. به همین سبب، در مقاله حاضر ، نویسنده با بهره گیری از وجوه روش تحلیلی- توصیفی درصدد بررسی این موضوع است که سیاست های ترکیه در راستای ادغام به اتحادیه اروپا چه بوده است؟ سیاست های مذکور در دوران کنونی با چه تطوراتی مواجه گردیده است؟ و در نهایت در صورت عضویت یا عدم عضویت ترکیه در اتحادیه مزبور، امنیت و حیات سیاسی جمهوری اسلامی ایران در منطقه خاورمیانه دچار چه استحاله هایی خواهد شد؟