القای تمایز بن یاخته های مزانشیمی خون بندناف انسان به رده یاخته های شبه هپاتوسیتی در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: بازسازی بافت در محیط آزمایشگاه با استفاده از یاخته های بنیادی، یکی از موضوعات مورد علاقه محققان می باشد. بافت کبد نیز از این امر مستثنا نیست. هدف از این مطالعه تولید یاخته های شبه هپاتوسیتی از بن یاخته های مزانشیمی خون بندناف می باشد. مواد و روش ها: بن یاخته های مزانشیمی، از خون بندناف (با کسب رضایت از مادران) جدا شدند و سپس ایمنوفنوتیپ بن یاخته های جداشده با فلوسایتومتری و توانایی تمایز آن ها با آزمون های تمایز در محیط آزمایشگاه بررسی شدند. درنهایت، بیان مارکرهای اختصاصی کبد به واسطه واکن شهای زنجیر های پلیمراز- معکوس (RT-PCR) انالیز شدند. نتایج: بن یاخته های مزانشیمی (Mesenchymal Stem Cells) جداشده از خون بندناف، توانایی تمایز به سویه مزودرمی را داشتند. چنانچه این بن یاخته ها در شرایط مناسب کشت داده شوند، قادر به القای ژن های کبدی؛ مانند: آلبومین (Alb) آلفافیتوپروتئین (AFP) سیتوکراتین های 18 و 19 و (CK19 ، CK18) و الفا-1- آنتی تریپسین (AA) هستند. همچنین در پی القای تمایز به سمت هپاتوسیت ها، بن یاخته های مزانشیمی خون بندناف، پروتئین های آلبومین و آلفافیتوپروتئین را تولید می کنند.نتیجه گیری: بن یاخته های مزانشیمی خون بندناف، توانایی تمایز به سویه هپاتوسیتی را دارند؛ لذا ابزار مناسبی در درمان های یاخته ای با هدف بازسازی بافت کبد به شمار می روند.

Keywords:

خون بندناف , بن یاخته های مزانشیمی , تمایز , هپاتوسیت