تاثیرآموزش شیوه های رفتاری گروهی برسازگاری اجتماعی کودکان ونوجوانان مصروع

هدف ازاین پژوهش تعیین اثربخشی اموزش شیوه های رفتاری گروهی برسازگاری اجتماعی کودکان و نوجواناان مصروع بود بدین منظور ازبین جامعه اماری این پژوهش کلیه 66کودک و نوجوان مصروعی که برای انجام معاینه پزشکی ازابتدای تیرماه تا پایان سال مرداد 1384 به مرکزخدمات درمانی نور دراصفهان مراجعه کرده بودند 13پسرو17دختر 30نفر مبتلا به صرع براساس شباهت سنی 12تا18 نوع مدرسه عادی یا استثنایی ومحل سکونت شهری یا غیرشهری انتخاب شدند و بصورت تصادفی دردوگروه 15نفری ازمایش و گواه جای گرفتند ازانجا که پژوهشگر به دلیل محدود بودن جامعه اماری قادر به گزینش تصادفی اولیه نبودند از روش نیمه تجربی استفاده گردید به منظور سنجش متغیرهای پژوهش ازدوپرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا زیرمقیاس سازگاری اجتماعی استفاده شد پایایی پرسشنامه سازگاری اجتماعی برحسب الفای کرونباخ 0/797 محاسبه گردید براساس طرح تحقیق دوگروهی با پیش ازمون پس ازمون متغیر مستقل اموزش شیوه های رفتاری گروهی و متغیر وابسته سازگاری اجتماعی قالبهای اجتماعی مهارتهای اجتماعی علایق ضداجتماعی روابط خانوادگی روابط مدرسه ای و روابط اجتماعی درنظر گرفته شد

Keywords:

درمان رفتاری گروهی , سازگاری اجتماعی , صرع , کودکان و نوجوانان