تأثیر خودکارآمدی، توانمندسازی و شادکامی بر ابراز وجود معلمان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی، توانمندسازی و شادکامی بر ابراز وجود معلمان مدارس شهرستان اصفهان اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آمارى آن معلمان ابتدایی شهر اصفهان بودند، که از میان آنان 100 نفر از طریق نمونه گیریخوشه ای دو مرحله ای انتخاب شد . ابزارهای پژوهش پرسشنامه ،( خودابرازی بزرگسالان (گی، هالندورث و گالاسی، 1975 مقیاس توانمندسازی (اسپریتزر، 1995 )، مقیاس خودکارآمدیعمومی (شوارتزر و جروسالم، 1995 )، و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگایل و لو، 1989 ) بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایجنشان داد که تمام متغیرهای مورد بررسی با همدیگر ارتباط معناداری دارندP<0/01 همچنین، با بررسی میزان ارتباط متغیر ابراز وجود با سایر متغیر ها مشخص شد، اگر هم ه متغیرها واردمعادله شوند، خودکارآمدی و شادکامی رابطه معنی داری با ابراز وجود دارند، ولی توانمندسازی رابطه معناداری با ابراز وجود ندارد

Keywords:

خودکارآمدی , توانمندسازی , ابراز وجود , شادکامی