یادگیری سازمانی و کسب دانش سازمانی

در اقتصاد نوین،دانش منبع اصلی توسعه اقتصادی و صنعتی است و سایر عوامل سنتی تولید مانند زمین،نیروی کار و سرمایه در مرتبه بعدی اهمیت قرار دارند. عوامل سنتی تولید از نظر مقیاس و دامنه با محدودیت رو به رو بوده و افزایش نهایی آنها به بازده نزولی سرمایه گذاری منجر می شود.نظام یادگیری سازمانی،باید توان آن را داشته باشد تا از یک سو از فراموشی دانش ضروری و مفید جلوگیری کند و از سوی دیگر بتواند دانش غیرمفید را به کنار نهد.فراموشی ابزار مهمی است که مدیران موفق آن را به کار می گیرند تا به دانش سازمانی،شکل دهند.علیرغم اینکه تحقیقات نسبتا وسیعی در خصوص یادگیری سازمانی و مدیریت دانش انجام پذیرفته است،اما میزان توجه به فراموشی سازمانی کمتر بوده است.فراموشی سازمانی به عنوان از دست دادن آگاهانه و ناآگاهانه دانش سازمانی در هر سطحی مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله سعی شده تا از فراموشی سازمانی به عنوان پلی به سوی کسب و ایجاد دانش سازمانی استفاده گردد.

Keywords:

دانش , دانش سازمانی , دانش صریح , دانش ضمنی , فراموشی , فراموشی سازمانی