مقایسه شیوه های حل مسئله در زنان و مردان متقاضی طلاق و عادی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه سبک حل مساله در زنان و مردان متقاضی طلاق عادی بوده است. روش :برای دستیابی به نفر مرد متقاضی از میان افراد مرجعه کننده به دادگاه خانواده مشهد از 13 نفر زن متقاضی طلاق و 13این هدف ، تعداد طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به همین میزان زنان و مردانی که با همسرانشان زندگی می کردند ، گزینش شدند . این افراد با استفاده از مقیاس شیوه حل مساله کسیدی و لانگ مورد سنجش قرار گرفتند . یافته ها : با توجه به نتایج پژوهش حاضر مردان متقاضی طلاق با مردان عادی ،در عوامل بی یاوری ،کنترل حل مساله ، اعتماد در حل مساله و اجتناب تفاوت نشان دادند و در عوامل خلاقیت و شیوه تقرب (سبک روی اورد ) میان این دو گروه تفاوت معنی دار مشاهده نگردید .همچنین مشخص شد که مردان در مقایسه با زنان بیشتر به توانایی خود روبرو شدن با موقعیت های مساله زا اعتماد دارند و زنان نسبت به مردان ، تمایل بیشتری به رد شدن از مشکلات ،به جای مقابله رو در رو با انها دارند . همچنین زنان متقاضی طلاق در موقعیت های مساله زا پیش از زنان عادی احساس بی یاوری نموده و نگرش مثبت کمتری نسبت به مشکلات و تمایل کمتر به مقابه رودررو با انها دارند . از سوی دیگر مردان متقاضی طلاق در مقایسه با مردان عادی ، در موقعیت های مساله زا احساس دارند ، به توانائیشان در حل مشکلات اعتماد کمتری دارند و تمایل بیشتری جهت رد شدن مشکلات به جای مقابله با انها دارند. نتیجه گیری: با توجه به آنکه زنان ومردان متقاضی طلاق دارای مهارتهای مساله گشایی منفی بیشتری در مقایسه با زنان عادی می باشند ،به نظر می رسد آموزش شیوه های کارامد مساله گشایی و مقابله سازگارانه با استرسها و تغییرات زندگی می تواند کمک موثری به انان در رویارویی با تنیدگی ها بنماید.

Keywords:

طلاق , حل مسئله