مطالعه تطبیقی رابطه بین توانمندسازی کارکنان و سبک رهبری تحول آفرین

این پژوهشی با هدف بررسی مروری، ارتباط بین توانمند سازی(احساس معنی دار بودن، احساس شایستگی، احساس خود تعیینی، احساس تاثیر و احساس اعتماد) کارکنان و سبک رهبری انجام شد. امروزه توانمندسازی کارکنان از مباحث مهم مدیریت منابع انسانی سازمان ها به حساب می آید و در این میان مهم آن است که هر کدام از افراد سازمان چه احساسی نسبت به توانمند بودن خود دارند.در این مقاله، نخست موضوع توانمند سازی، مولفه های آن و سپس مقوله سبک رهبری تحول آفرین با تاکید بر دستاورد های پژوهشیمطرحشده پژوهشگران بیان می شود و در پایان نتایج به دست آمده از تحقیقات دیگران مقایسه شده و نتیجه گیری کلی حاصل می شود. یکی از نظریه های نوین در زمینه ی رهبری سازمانی، رهبری تحول آفرین است. رهبری تحول آفرین، فرایند نفوذ آگاهانه در افراد یا گروه ها برای ایجاد تغییر و تحول ناپیوسته در وضع موجود و کارکردهای سازمان به عنوان یک کل است. در جهان معاصر، نیروی انسانی سرمایه های سازمانی تلقی می شود. نیروی انسانی توانمند، مزیت رقابتی در مقابل رقبا ایجاد می کند. بنابراین، باید در توانمند سازی آنها کوشید. از آن جا که شیوه ی رهبری از جمله عوامل اثرگذار بر توانمند نمودن کارکنان تلقی می شود، می تواند نقش مهمی در بالا بردن اعتماد به نفس و میزان تعهد کارکنان به اهداف سازمانی داشته باشد. سوال اساسی که در این زمینه مطرح می شود این است که رهبری تحول آفرین به عنوان یکی از نظریه های جدید در عرصه ی رهبری سازمانی چگونه می تواند در فرایند توانمند سازی کارکنان نقش داشته باشد. در این مقاله سعی شده است تا رابطه ی سبک رهبری تحول آفرین و توانمند سازی کارکنان مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور ابتدا به بررسی مبانی نظری و ادبیات مربوطه پرداخته شده و سپس به بررسی نقش این نوع رهبری سازمانی در فرایند توانمند سازی کارکنان پرداخته شده است.

Keywords:

رهبری تحول آفرین , سبک رهبری , توانمندسازی کارکنان