ریشه شناسی چند واژه از گویش تالشی گویش تالش مرکزی

تالشی از زبانهای ایرانی شمال غربی است که در کرانههای جنوب غربی دریای خزر، ازسفیدرود در جنوب تا لنکران جمهوری آذربایجان در شمال، متداول است و به سه گویش شمالی، مرکزی و جنوبی طبقهبندی میشود. از منظر ریشهشناسی، زبانهایایرانی بهویژه تالشی کمتر مورد مطالعه قرارگرفتهاند. ارتباط تاریخی زبانها از طریق پژوهشهای ریشهشناسی بیشتر و بهتر درک میشود. در این مقاله نه واژه تالشیریشهشناسی شده و بر اساس آوانگاری ثبتشده در گویش تالشی مرکزی دکتر محرم رضایتی کیشهخاله آورده و برابر واژه در دیگر گویشهای تالشی و گویشهای ایرانی نیز ذکر گردیده است. کلمات ریشه شناسی شده عبارتند از: /az/ من، / zunuste / دانستن،/ šande / افشاندن، /vāte/ گفتن،/ tâšta / تراشیده،/ na / نهادن،/ vidāšte / پرت کردن، /tura vaz/ دیوانه گون، /xaš/ خوش. منبع اصلی مورد استفاده در این مقالهکتاب فرهنگ موضوعی تالشی به فارسی دکتر محرم رضایتی کیشهخاله و ابراهیم خادمی ارده می باشد. بررسی ریشه شناختی گویش تالشی، بهروشنی پیوستگی وقرابت این گویش را که از گویشهای ایرانی نو است، با زبان های ایرانی در سه دوره تاریخی و نیز دیگر گویش های ایرانی که در این سرزمین تکلم می شوند نشان می دهد و این امر خود کمک شایانی خواهد بود در جهت حفظ و نگهداری این گویش کهبهواسطه گرایش گویشوران تالشی به زبان فارسی معیار، اندک اندک در حال زوال است و افزون بر آن، زمینه مناسبی فراهم خواهد نمود برای پژوهش های زبانی دیگر گویش های ایرانی که با این گویش پیوند زبانی و تاریخی دارند.

Keywords:

تالشی مرکزی , ریشه شناسی , گویش تالشی