رابطه معماری بومی و اقلیم سرد و خشک اردبیل

تحقیق حاضر با هدف واکاوی و برجسته سازی رابطه ی بین معماری بومی و اقلیم سرد و خشک اردبیل و ترویج بهره گیری از راهکارهای بدست آمده در راستای طراحی بناهای امروزی و کاهش بی رویه سوخت های فسیلی و آثار زیست محیطی ناشی از آن جهت تنظیم شرایط مصنوع و دستیابی به حالت آسایش در بناها با کمترین وابستگی به تاسیساتپرمصرف تدوین گردیده است. در راستای طراحی اقلیمی بناها، معماری بومی می باشد که آنگونه ازمعماری است که ازدرون جوامع رشد میکند و طی زمان خود را با شرایط اجتماعی، اقلیمی و فناوری سازگار می سازد و تکامل می یابد و با ارزشها ، اقتصاد و شیوه های زندگی فرهنگ هایی که مولد آنها هستند سازگار می باشند و در رویارویی صریح ساکنان باوضعیت اقلیمی به وجود می آید. لذا در این مقاله ابتدا به شناخت و بررسی پیشینه مفاهیم در این راستا، شناخت عوامل موثر بر شرایط اقلیمی، راهکارهای طراحی شهری و بناها در اقلیم سرد مورد تحلیل قرار گرفته و سپس توصیفی از شرایط آب و هوایی شهر اردبیل، به عنوان شهری سردسیر صورت گرفته که مؤید آب و هوای سرد این شهر و زمستان های سختآن می باشدو در ادامه تاریخچه ی معماری بومی، تعاریف، مفاهیم و دیدگاهها در راستای شناخت معماری بومی و بررسی تطبیقی روابط میان اقلیم و معماری بومی در جهت رسیدن به راهکارهایی پرداخته شده است. روش بررسی در مقاله حاضر، بیشتر روش تحلیلی و توصیفی بوده و اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای و استفاده از منابع و اطلاعات موجود درکتب و مقالات و نیز اطلاعات موجود در سازمان های ذیربط، از جمله اداره هواشناسی شهر جمع آوری شده است . نتایج این بررسی ها نشانگر این است که بین اقلیم و معماری بومی در هر منطقه از ایران با توجه به ویژگی های اقلیمی آن منطقه رابطه ای مشخص وجود دارد و یکی از مشخصه های بارز معماری بومی بوجود امدن بناها با توجه مستقیم برشرایط اقلیمی میباشد