در اغلب کشورهای جهان با هدف استفاده بیشتر از مشارکت های محلی، سعی دولت ها بر این بوده است که مدیریت امور عمومی را به مدیریت های محلی واگذار کنند و در این مسیر تجدید حیات سازمان های محلی به خصوص
شهرداری ها با جدیتدنبال شده است. در
ایران نیز قانون
شهرداری مصوب سال 4331 ه.ش و اصلاحات آن در سال های بعد، وظایفی را برای
شهرداری ها در کشور تعریف نمود که به موجب آن
شهرداری ها موظف به انجام موارد زیادی در اداره امور شهر بودند. مقاله حاضر به بررسی و مقایسه بین وظایف
شهرداری های
ایران و چند کشور دیگر شامل فرانسه، اتریش، آلمان، هلند و آمستردام به عنواننمونه های موردی از
کشورهای توسعه یافته و ترکیه و مالزی به عنوان نمونه های موردی کشورهای در حال توسعه پرداخته است. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی-تطبیقی بوده که به شیوه اسنادی و کتابخانه ای به نگارش در آمده است. نتایج تحقیقحاضر نشان می دهد که بسیاری از وظایف
شهرداری ها در کشورهای دیگر گسترده تر از وظایف
شهرداری ها در
ایران بوده اماتعداد زیادی از این وظایف، در قانون
شهرداری های
ایران نیز دیده شده اند و به آنها اشاره شده است، ولی در حال حاضر دیگر این وظایف بر دوش
شهرداری های کشور نبوده و مسؤولیت های آنها نسبت به وظایف تعریف شده در قانون
شهرداری بسیار کم گردیده اند که این خود موجب ضعیف شدن این نهاد گردیده است.