امروزه اهمیت طراحی فضاهای آموزشی جهت ارتقا کیفیت آموزش و یادگیری دانش اموزان بر کسی پوشیدهنیست. مؤلفه های محیطی گوناگونی از جمله رنگ، نور، شکل هندسی، اندازه و ارتباط با
طبیعت بر سطح کیفیمدارس و اثربخشی آنها در امر آموزش تاثیرگذارند. عناصر طبیعی از جمله مهمترین مؤلفه هایی هستند کهکیفیت محیط آموزش و پرورش افراد را به طور قابل ملاحظه ای افزایش می دهند. از سویی دیگر میزاناثربخشی محیط آموزشی بر سطح یادگیری زمانی افزایش می یابد، که دانش اموز تعلق خاطر بیشتری به مکانداشته باشد. این مقاله برآنست تا جایگاه
طبیعت در معنا بخشی و ایجاد
حس تعلق به مکان آموزشی را موردبررسی قرار دهد. بدین منظور مقاله با ابتناء به منابع مکتوب به روش کتابخانه ای ابتدا به شفاف سازیتاثیرپذیری امر آموزش از محیط آموزشی پرداخته و سپس با مروری اجمالی به مفهوم
حس تعلق و عواملشکل دهنده آن، نقش
طبیعت در ایجاد
حس تعلق به مکان خصوصا در فضاهای آموزشی را مورد بررسی قرارمی دهد. نتایح حاصل حاکی از آنست که نقش آفرینی
طبیعت در ایجاد
حس تعلق دانش آموزان به مدرسه ازطرق مختلف صورت میگیرد. حضور فضای سبز، آب و خاک، بهره گیری مناسب از نور و تهویه طبیعی از جملهمهمترین راهکارهایی هستند که تعلق دانش آموز به مدارس را ارتقا داده و یا زمینه هایی برای بخشیدن رنگتعلق به آن ایجاد می کنند.