اثر اقتصاد دانش بنیان بر توسعه صادرات غیرنفتی ایران

با عنایت به جهش بزرگ افزایش قیمت انرژی و هزینههای تولید و نیز نقش اساسی مهارت و دانش فنی در تولید کالاهای صنعتی و کشاورزی، باید شرایط دستیابی به دانش سرریز جهانی و دانش داخلی برای بهبود فرآیند تولید بخشهای غیرنفتی فرآهم آید. لذا هدف از این مطالعه، تحلیل اثر اقتصاد دانش محور بر توسعه صادرات غیرنفتی ایران طی دوره 1368- 1390 با تأکید بر برنامههای توسعه اقتصادی میباشد. نتایج بدست آمده وجود رابطه بلندمدت میان صادرات غیرنفتی و سایر متغیرهای مدل از قبیل (شاخص موجودی دانش، شاخص قیمت کالاها و خدمات مصرفی داخلی، درآمد ملی و نرخ واقعی ارز) را تأیید مینماید. نتایج بهدست آمده در بخش دوم مطالعه که به تفکیک اثر شاخص موجودی دانش در طی برنامه های توسعهپرداخته شده است، نشان میدهد که شاخص موجودی دانش در تمامی برنامههای توسعه دارای اثر مثبت بوده ولی تنها در برنامه سوم توسعه اثر این متغیر بر صادرات غیرنفتی از لحاظ آماری معنی دار میباشد. بهعبارت دیگر موجودی دانش در برنامه سوم توسعه نسبت به سایر برنامههای توسعه از تأثیرگذاری بیشتری در راستای افزایش صادرات غیر نفتی برخوردار بوده است. بنابراین برای دستیابی به توسعه صادرات غیرنفتی و از طریق آن رشد اقتصادی بیشتر، توجه به سرمایه گذاری مناسب در عوامل تعیین کننده انباشت دانشیک ضرورت جدی است. چرا که سرمایهگذاری در انباشت دانش و دستیابی به اقتصاد دانش بنیان به مفهوم تو لید دانش جدید میباشد، که میتواند با بالا بردن سطح دانش بنگاه، موجب ارتقاء کیفیت تولید شده و به افزایش کارایی استفاده از سرمایه های مادی و بکارگیری بهینه آنها کمک نماید.

Keywords:

اقتصاد دانش محور , صادرات غیرنفتی , برنامههای توسعه اقتصادی , ایران