ارزیابی و پهنه بندی محدوده آسایش بیوکلیماتیک انسانی با استفاده از شاخصبیکر (CP )در محیط ( GISمطالعه موردی: استان خوزستان)

آسایش یکی از مهمترین عوامل موثر در زندگی انسان است، و شناخت شرایط زمانی و مکانی این مسئله نقش اثرگذاری در برنامه ریزی برای رفاه و پیشرفت جامعه انسانی دارد. تغییرات فصلی در عناصرآب و هوایی آسایش زیستیانسان را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از اهداف مهم اقلیم شناسان شناخت نواحی دارای آسایش اقلیمی در زمان هایمختلف است. راحتی و سلامت انسان در محیط طبیعی، رابطه مستقیمی با وضعیت اقلیمی از قبیل درجه حرارت،رطوبت، دما و ساعات آفتابی دارد. دمای ظاهری شاخصی برای بررسی توام دما و رطوبت نسبی بر اساس راحتی انسانمعرفی شده است. در این پژوهش سعی شده است، آسایش یا عدم آسایش انسان بر اساس داده ها و شاخص زیستاقلیمی بیکر و با استفاده از اطلاعات آماری هواشناسی ایستگاه های سینوپتیک استان خوزستان طی دوره آماری 20ساله (1392-1372 )ارزیابی شود. نتایج حاصل از شاخص بیوکلیمایی بیکر (CP )و نقشه های پهنه بندی شده شاخصمطالعاتی در محیط GISمشخص گردید که به طور کلی ماه های اردیبهشت و مهر و آبان بهترین ماه های آسایشاقلیمی و گردشگری می باشند و پس از آن ها ماه فروردین مناسب گردشگری می باشد. بر اساس شاخص بیوکلیماییبیکر ( CP )در ماه های خرداد، تیر، مرداد و شهریور، تمام ایستگاه ها به جزء ایستگاه ایذه که دارای شرایط آسایشبیوکلیمایی است؛ بقیه ایستگاه ها دارای شرایط اقلیمی فشار بیوکلیمایی می باشند.

Keywords:

اقلیم , آسایش بیوکلیماتیک انسانی , شاخص بیوکلیمایی بیکر , ( , GIS , (CP استان خوزستان