بررسی رابطه خودکارآمدی، توانمندسازی و شادکامی با مشکل انگیزشی تعلل ورزی رفتاری و تصمیم گیری در معلمان شهرستان پیرانشهر

مقدمه: تعلل ورزی مسئله ای شایع و رایج مربوط به مشکلات خود تنظیمی است که به شکل تأخیر انداختن شروع و تکمیل وظایف ضروری نشان داده می شود. هدف :هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه خودکارآمدی، توانمندسازی و شادکامی با تعلل ورزی رفتاری و تصمیم گیری درمعلمان شهرستان ویرانشهر است.روش: جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی معلمان شاغل درشهرستان پیرانشهر است حجم جامعه 1540 نفر بود که از اینتعداد 615 نفر زن و 925 نفر مرد بودند . نمونه پژوهش به صورت تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران 271 نفر مرد و 236 زنانتخاب شدند.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس ارزیابی تعلل ورزی رفتاری (GPS)، مقیاس ارزیابی تعلل ورزی تصمیم گیری (DPS)، پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی و مقیاس خودکارآمدی عمومی استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از ماتریس همبستگی و آزمون رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها و نتایج: یافته ها حاکی از این است که توانمندسازی وخودکارآمدی و شادکامی توام با هم پیش بینی کننده متغیر تعللورزی می باشند همچنین خودکارآمدی شادکامی وتوانمندسازی توام باهم وپیش بینی کننده متغیر تصمیم گیری می باشند. در تبییناین یافته ها می توان گفت که ایجاد محیط های کاری که کارکنان در آن شایستگی بدست می آورند دانش ومهارت خود را افزایش داده وپایگاه حرفه ای خود را بهبود می بخشند و باور دارند که ظرفیت به کارگیری روشها و راهبردهایی را دارند که بهره وری و رضایت راافزایش می دهد باعث توانمندی خود کار آمدی ورضایت شغلی می شود.