مسیر یابی تطبیقی مبتنی بر مهندسی ترافیک

پ روتکلهای مسیریابی کوتاهترین مسیر مانند OSPF بشکل خیلی گسترده ای در شبکه های کامپیوتری امروزی و اینترنت مورد استفاده قرار گرفته اند . در این نوع الگوریتمهای مسیریابی تک مسیره، راندمان استفاده از پهنای باند شبکه بسیار پائین می باشد و مسلما تأخیر بسته های اطلاعاتی در الگوریتمهای تک مسیره در مقایسه با الگوریتم مسیریابی اپتیمال بالاتر خ واهد بود . تکمیل پروتکلهای مسیریابی کوتاهترین مسیر مانند OSPF-OMP هنوز نتوانسته فاصله بین الگوریتمهای مسیریابی کوتاهترین مسیر و اپتیمال را از بین ببرد . پیاده سازی عملی الگوریتم مسیریابی اپتیمال نیز به دلایل در دسترس نبودن ماتریس مبدأ - مقصد لحظه ای و محاسبات پیچیده، تاکنون موفق نبوده است . در این مقاله یک پروتکل مسیریابی چند مسیره پیشنهاد شده است که در شرایط بار سبک شبکه ویژگی الگوریتم مسیریابی کوتاهترین مسیر و در شرایط بار سنگین شبکه ویژگی الگوریتم مسیریابی اپتیمال خواهد داشت و پیاده سازی عملی آن راحت و میسر می باشد . در الگوریتم پیشنهادی پارامتری با نام کاربرد یک یا چند مسیر معرفی شده است که وضعیت بار سبک یا سنگین را مشخص میکند . نتایج شبیه سازی نشان میدهد که الگوریتم پیشنهادی با انتخاب کمیت و مقدار مناسب جهت سطح آستانه پارامترکاربرد یک یا چند مسیر، رفتا ری نزدیک به الگوریتم مسیریابی اپتیمال خواهد داشت .

Keywords:

مسیریابی , اپتیمال , شبکه کامپیوتری , چند مسیره , مهندسی ترافیک