تجلی عرفان شهودی در غزلی از حافظ (دوش وقت سحر از عصه نجام دادند)
Publish place: nternational Conference of Literature and
Publish Year: 1394
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 1,747
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
ICLCS01_086
Index date: 2 July 2016
تجلی عرفان شهودی در غزلی از حافظ (دوش وقت سحر از عصه نجام دادند) abstract
منبع آگاهی در غزلیات حافظ، ناشی از دوبعد معرفتی و گرایش عرفانی در نظام خداشناسی وی است. یکی عرفان نظری که در رابطه مستقیم با تصوف خانقاهی و سازمان یافته است و کلام متمکن در حیطه این نوع عرفان قرار می گیرد و دیگر عرفان شهودی و معرفی که منحصر به خود شاعر و در قلمرو کشف و شهود وی می باشد و کلام مغلوب مولود آن است. غزل «دوش وقت سحر از عصه نجاتم داند» نمونه ای گویا از عرفان شهودی حافظ است که سیر معرفت شهودی در روح شاعر را بیان می کند. این غزل حاصل مشاهده، نمود، الهام و یک واقعه و رخداد عرفانی است و بسط در احوال عرفانی شاعر به خوبی نمایان است. کلام مغلوب در این غزل بر پایه قلمرو دلات، تأویل پذیری، ادعای وحی، بحران آپوریک، ایدئولوژی و سمبلیک بودن زبان شعر تبیین می شود.
تجلی عرفان شهودی در غزلی از حافظ (دوش وقت سحر از عصه نجام دادند) Keywords:
تجلی عرفان شهودی در غزلی از حافظ (دوش وقت سحر از عصه نجام دادند) authors
احمد سنچولی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابل
خدیجه میری
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابل
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :