امروزه آیین نامه های مختلف طراحی با تأمین شرایط
شکل پذیری و تشکیل مفاصل پلاستیک در سازه های پیوسته، ضوابطی را جهت بازتوزیع لنگر در سایر نقاط ارائه می نمایند. این مهم با هدف کاهش حداکثر لنگر خمشی در طول تیر،یکسان سازی مقادیر لنگر خمشی مثبت و منفی مقاطع تیرها در دو وجه مقابل ستون های میانی و کاهش تقاضای لنگر خمشی در ستون های بحرانی انجام پذیرفته است. در این راستا ویرایش جدید مبحث نهم از مقررات ملی ساختمانکاهش لنگر خمشی بیشینه منفی و یا مثبت را در دهانه تیرهای یکسره در مقاطعی با کرنش آرماتورهای کششی حداقل برابربا 0/0075حداکثر به میزان 1777 برابر کرنش آرماتورهای کششی و نه بیش از 27 درصد مجاز می داند. لیکن کاهش مقادیر بیشینه لنگر، مستلزم تغییر مقادیر لنگر در سایر مقاطع با برقراری شرایط تعادل می باشد. همان طور که مشاهده می شود اگر چه با منظور کردن ضابطه فوق، بازتوزیع مقادیر لنگر با محدودیت های ذکر شده مجاز است، اما همچنان نحوه تغییر مقادیر لنگر در سایر مقاطع پس از بازتوزیع دارای ابهام می باشد. بر این اساس در مطالعه پیش رو سعی شده است با پرداختن به این مسئله، نحوه بازتوزیع مقادیر لنگر به صورت کارآمد ارائه گردد. بررسی انجام شده حاکی از آن است که مجموع مقادیر لنگر خمشی تیرها در نقاط انتهایی متصل به ستون در طی فرآیند بازتوزیع همواره مقداری ثابت است. به عبارت دیگر تغییر مقادیر لنگر تمام یا برخی از تیرها در نقاط اتصال در صورت ثبات مجموع این مقادیر بلامانع است. بدین ترتیب بازتوزیع مقادیر لنگر تحت تأثیر توأم بارهای ثقلی و نیروهای لرزه ای، با کاهش مقادیر بیشینه لنگر و افزایش آن در سایر مقاطع ضمن برقراری معیار معرفی شده به یکنواختی هرچه بیشتر مقاطع تیر منجر می شود