تعیین میزان کاهش در پارامترهای رفتاری سازههای مصالح بنایی آسیب دیده تقویت نشده بعد از وقوع زلزله با توجه به مشاهدات تجربی زلزله بستک

در حال حاضر نتنها در ایران بلکه در سراسر دنیا سازههای مصالح بنایی همچنان سهم بالایی از سازههای موجود را تشکیل میدهند. تجارب زلزلههای پیشین نمایانگر این حقیقت است که این سازهها همواره درصدبالایی از خرابی را به خود اختصاص دادهاند. به همین دلیل نیاز به ارزیابی وضعیت این سازههای آسیبدیده در کمترین زمان بعد از وقوع زلزله حائز اهمیت میباشد که این امر مستلزم داشتن شناختی صحیح از پارامترهایرفتاری سازهی آسیبدیده )مانند سختی، مقاومت و دمپینگ( میباشد. لذا با در نظر گرفتن اهداف فوق در این مقاله سعی بر آن شده است تا با اعمال شرایط واقعی زلزله شهر بستکدر دی ماه سال 22 از نظر تاریخچه زمانی شتاب زلزله، بازدید های میدانی انجام شده و پس از مشاهدهی آسیبها در محل و با استفاده از روش مدل سازه معادل ماکرو، مبتنی بر صحت سنجی میدانی و مطالعاتپیشین به روشی دست یافت که بر اساس آن بتوان به تعیین پارامترهای رفتاری تاثیرگذار در سازهی مصالح بنایی آسیب دیده در زلزله پرداخت. در این پژوهش تعداد 11 عدد از بناهای آسیب دیده مورد ارزیابی ومطالعه قرار گرفتند و نهایتا به روشی منتهی می شود که بر اساس آن بتوان به ویژگیهای اساسی سازهی آسیبدیده بعد از زلزله مانند میزان دقیق تغییر در سختی، مقاومت، میرایی دست یافت. برای رسیدن به طرح مناسبی برای ترمیم و تقویت سازه آسیبدیده در زلزله لازم است سازهی آسیب دیده مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور عدم داشتن شناختی صحیح و علمی از وضعیت سازهی آسیبدیده همواره به عنوان یه مسئله مطرح بوده است. استفاده از روش ارائه شده در این پژوهش میتواند شناخت درستی از وضعیت سازه آسیب دیده بعد از وقوع زلزله بدست آرد.

Keywords:

دیوار مصالح بنایی , مدل معادل ماکرو , تعیین پارامترهای آسیب , ارزیابی بعد از زلزله , زلزله بستک