ایجاد هماهنگی محیطی با متدهای طراحی معماری زیست بوم

با نگاهی به قرن گذشته ، سخت نیست که بفهمیم راه های زندگی بشر به صورت فوق العاده ای در حال تغییراست.انسانها بسیاری از منابع و انرژی را مصرف کرده اند که منجر به آلودگی های زیست محیطی و کمبودمنابع و اثرات بدی در تعادل زیست محیطی شده است.معماری شهری که در حالت توسعه است باید از مصرف بالا به مصرف کم تر و آلودگی کم تغییر حالت دهد.معماری اکولوژیک راه ضروری برای چنین تحولیاست و همچنین روند ضروری برای توسعه جهان کنونی میباشد.معماری اکولوژیک معطوف است به کمترین تاثیر در محیط زیست ، استفاده کامل از منابع زیستی برای تحقق بخشیدن به بیشترین سودمندی از منابع وانرژی ، برای برآوده کردن نیاز های مردم با محیط زندگی سالم ، کاربردی و موثر بسوی رسیدن به هماهنگی بین معماری و انسان که این یک مهندسی بزرگ و پیچیده و کاملا اصولی شامل : طبیعت ، جامعه ، اقتصاد وتمدن میباشد. فقط در یک حالت متعادل معماری اکولوژیک میتواند با اهمیت کامل درک شود و به عنوان هدف توسعه پایدار تحقق یابد.ساخت و ساز زیست بومی در فرآیند طراحی باید از قوانین کلی طراحی پیرویکند ، مصرف کم ، اصل بدون آلودگی، کاهش مصرف مواد و انرژی و بهبود استفاده از آنها و کاهش مصرف انرژی در بناها بوسیله سیستمهای هوشمند معماری.طراحان باید مطابق با ویژگی های اقلیمی متفاوت استفاده معقولی از نور خورشید ، باد ، باران ، و دیگر انرژی های طبیعی داشته باشند.و طراحی مناسبی داشتهباشند ،منابع غیر قابل تجدید زائد را کاهش دهند و حامی بازیابی و استفاده مجدد از انرژی باشند.این مقاله، روش های طراحی از معماری اکولوژیک را از جنبه های استفاده از آب ، استفاده از انرژی و ساختمان های زیست محیطی و ... و بررسی می کند و همچنین کشف رابطه انسان ، طبیعت ، و محیط زیست برای شروع تفکر معماران در مسیر برطرف کردن تاثیر انرژی بر محیط زیست را بررسی مینماید

Keywords:

معماری , تعادل زیست محیطی , همزیستی هماهنگ , توسعه پایدار