چشم اندازی برای آینده: تببین و بررسی ابعاد مختلف پایداری درمعماری بومی روستای برغان

مفهوم پایداری با وجود شعارهای فراگیر و جهانی، برای رسیدن به راهکارهای منطقی و واقع بینانه همواره رویکردهای محلی را توصیه می کند; با تامل در این اصل، ضرورت توجه به ویژگی های محلی در توسعههای روستایی نیز برای رسیدن به پایداری مکانی در معماری معاصر آشکار می گردد . روستاهای ایران از مهم ترین مصادیق معماری پایدار می باشند; مروری بر معماری و روند تکوین بافتروستاهای ایران تا قبل از دوران معاصر، مؤید ویژگی پایداری مکانی است. لذا تامل در اصول و الگوهای تکرار پذیر معماری روستاها )که امروز بسیاری از آن ها نادیده گرفته شده و عناصر شهری وارد معماریروستایی گردیده است( می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات طراحی های معاصر در روستاها باشد . روستای برغان یکی از روستاهای تاریخی و گردشگری بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ، واقع در استانالبرز است. بافت و معماری این روستا تا حدود زیادی دست نخورده و بکر باقیمانده و هنوز می توان نشانه های زیادی از اصول و ارزش های معماری پایدار روستایی را در آن یافت. مسکن و سکونت گاه درآنحاصل آگاهی معماران از ویژگی های زیست بوم منطقه، احترام به شرایط محیطی و تکیه بر ارزش های فرهنگی – اجتماعی محل بوده است. توجه به تعاملات اجتماعی با ایجاد بازشویی به سمت خانه همسایه،احترام به عناصر طبیعی و استفاده از پتانسیل های محیطی با عبور دادن جوی های آب از حیاط خانه ها و ... نمونه هایی از وجوه معماری پایدار در این روستا می باشند .این مقاله بر آن است تا با آگاهی از ابعاد مختلف پایداری، درک اصول و ارزش های تکرار پذیر معماری بومی برغان راهکارهایی برای توسعه آتی این روستا ارائه نماید تا بدین طریق زمینه پایداری هرچه بیشترفضاهای روستایی فراهم گردد. روش تحقیق بر پایه مطالعات کتابخانه ای و برداشت های میدانی نویسندگان است و رویکرد آن توصیفی می باشد.

Keywords:

معماری پایدار , روستای برغان , پایداری فرهنگی , پایداری اقتصادی , ارزش های تکرار پذیر