تحلیلی بربررسی نقش طبیعت برارتقاء کیفی آموزش کودکان درمدارس ابتدایی

بازگشت به طبیعت و همراه شدن با آن اجتناب ناپذیر است بهدلیل گرایش ذاتی و فطری انسان ها درتعامل با طبیعت و تاثیرات قابل توجه ارتباط با طبیعت درروح و جسم ادمی بشرهمواره به دنبال ایجادیک رابطه منطقی و مناسب میان فضای درون و طبیعت بیرون بوده است طبیعت مظهر احساسات شور وشوق و زیبایی هاست به همین دلیل انسان همواره می کوشد تاباآن همراه باشد درراستای تحقیقات صورت گرفته دررابطه با تاثیرات طبیعت بربهبود روند آموزشی و نقش آرام بخش ارتباط با طبیعت برجسم و روان آدمی بررسی کیفیت تعامل با طبیعت درمکان های آموزشی ضروری به نظر می رسد مدارس نیز به عنوان یکی ازمهمترین مراکز یادگیری باید به نیازهای اطلاعاتی و هم به نیازهای روحی و روانی کودکان شوق شادی لذت و غیره توجه کند ازاین رو هدف ازپژوهش حاضر بارویکرد توصیفی تحلیلی ارایه بازشناسی مفهومی درنوع همراهی و همزیستی طبیعت ومعماری درمدارس ابتدایی به عنوان یکی ازمهمترین مراکز رشد و پرورش کودکان امروز که اینده سازان و میراث داران جامعه فردای یک کشور هستند جهت خلق فضاهای کارا و مناسب باقابلیت تامین نیازهای مطالعاتی فرهنگی و روانی کودکان که درنهایت ارتقا کیفی آموزش آ«ها را درپی دارد می باشد

Keywords:

طبیعت , آموزش , ارتقاء کیفی , کودکان , مدارس ابتدایی