زیبایی شناسی در معماری برای نابینایان

همواره هر طرح معماری برمبنای دو جنبه ی عملکردی و زیبایی شناسانه تحقق می پذیرد که در این نوشتار به بررسی جنبه ی زیبایی شناسانه طراحی در معماری پرداخته می شود. از آن جا که زیبایی شناسی در اکثر کتب و منابع موجود برمبنای حس بینایی و ادراک بصری بشر تشریح گردیده است، در این مقاله به بررسی زیبایی شناسی برای نابینایان و مبتنی بر حواس غیربصری پرداخته می شود. مفهوم زیبایی شناسی در گذر زمان دستخوش تحولات بسیاری پیرامون عقل و احساس بوده و این دوگانگی تا کنون همچنان پابرجاست و درک مفهوم آن را مشکل ساخته است. از طرفی توجه بهزیبایی به عنوان یک نیاز انسانی که موجبات لذت و خوشایندی را فراهم می آورد بسیار حائز اهمیت می باشد. بنابراین اهمیت بررسی فرایند زیبایی شناسی در معماری برای نابینایان آشکار می گردد. این مقاله به شیوه ای کیفی، به توصیف و تشریح پیرامون فرایند زیبایی شناختی و نابینایی با استفاده از منابع کتابخانه ای جدید و معتبر پرداخته و به تبیین فرایند زیبایی شناسی شامل احساس، ادراک و شناخت می انجامد که موجب رفتار زیبایی شناسانه در محیط می گردد. بدین ترتیب استفاده از الگوی نقشه شناختی به عنوان زمینه ای جهت طراحی بر مبنای زیبایی شناسی در معماری نابینایان و با توجه به حواس غیربصری، جهت ایجاد حس رضایت و خوشایندی و درنتیجه احساس امنیت و آرامش روانی فرد نابینا از حضور در محیط، لازم و ضروری به نظر می رسد

Keywords:

زیبایی شناسی , معماری , نابینایی , احساس , حواس غیربصری