بررسی تاثیر کیفیت فضاهای معماری بر جهت گیری فرهنگ در جامعه نمونه موردی: مدرسه ابتدایی دخترانه اشرف شهر تبریز

امروزه به دلیل سرعت گرفتن ساخت و سازها و فزونی گرفتن ارزش های کمی به نسبت ارزش های کیفی به خصوص در ایران ، توجه به بحث طراحی های فضاهای معماری بر طبق روانشناسی استفاده کنندگان نادیده گرفته شدهاست و در نتیجه آن بخشی از فرهنگ جامعه که تحت تاثیر همین رفتار ها می باشد رو به فروپاشی می باشد . روش تحقیق در این مقاله به شکل توصیفی و تحلیلی از مباحثی همچون شناخت ویژگی های رفتاری انسان و فرهنگ و فضا و ارتباطشان با معماری و مطالعه میدانی در زمینه بررسی فضاهای یکی از مدارس ابتدایی موجود در شهر تبریز ، به عنوان یکی از فضاهای تاثیر گذاری که کودک برای اولین بار پا بر جامعه می گذارد، می باشد. نتایج این بررسی نشان می دهد که در به وجود آمدن رفتارهایی همچون راحت طلبی در انجام فعالیتها ، پرورش حس منیت و فرد گرایی و عدمرغبت به انجام کارهای گروهی و... از عدم طراحی درست فضاهای مدرسه از جمله محدود کردن آنها به حرکت مشخص در فضاهای مختلف و محصور کردنشان در فضاهای بسته و صلب در ساعات مشخص و بی بهره بودن از نور روز و طبیعت و نبود فضاهای مکث و تجمع در مدرسه و یا متناسب نبودن فضاها با شرایط فیزیکی دانش آموزان و ... نشات می گیرندکه باید در این زمینه هم به آموزش معماران به عنوان دومین مربی کودک بعد از پدر و مادر ، که مسئولیت تعلیم و تربیت از طریق اشکال ساخته شده بدست او را بر عهده دارند توجه شود و هم زمینه ای برای آشنایی و تشویق به همکاری هر چه بیشتر افراد جامعه با معماران در جهت ایجاد فضاهای مطلوب و بهبود بخشیدن بخشی از فرهنگ جامعه که تحت تاثیر فضاهای معماری هستند ، قدمی نو برداشته شود.

Keywords:

انسان , فضا , رفتار , فرهنگ