تعیین محل مین های شناور نزدیک سطح با استفاده از سامانه های بدون سرنشین در خلیج فارس

این مقاله به بررسی استفاده ترکیبی از مدل های اقیانوسی (مانند جریان های اقیانوسی ایده آل شده) و مدل های جستجو (شامل روش های ناحیه گسترش یافته، و جستجوی Myopic گسسته) به منظور بهبود احتمال تشخیص اشیاء شناور نزدیک سطح در طول زمان می پردازد . کارائی جستجو با استفاده از عوامل جستجوی رباتیک مانند زیر دریایی های بدون سرنشین UUV و پهباد UAV که به عنوان اهرم تسریع کننده عمل می نمایند و با بکارگیری روش های شبیه سازی، تسهیل یافته و ارتقاء می یابد. کار ارائه شده در این مقاله شامل بررسی اثرات استفاده از الگو های جستجوی ساده خطی در مقابل الگوهای بهینه سازی شده برای تعیین موقعیت و تمرکز روی شی شناور می باشد که این الگو ها علاوه بر آن در برگیرنده مدل اقیانوسی جایگزین شده با استفاده از جریان ایده آلی و همچنین مجموعه داده های اندازه گیری شده با آشفتگی های منتج از توزیعوایبول می باشد. مطالعات عددی و آنالیز های جامع با استفاده از جایگشت های مختلف پارامتر های مدل (شامل سرعت نسبی شی شناور، تاخیرزمانی در ورود جستجوگر به منطقه جستجو، عرض جاروب حسگر و مدت ماموریت جستجو)، فاکتور های مهم که بر روی احتمال آشکا رسازی کلی تاثیر می گذارند را مشخص می کند. چنین دیدگاه هایی قادرند کاوش های بیشتری را با استفاده از مجموعه داده های تجربی برای نواحی اقیانوسی خاص و مورد علاقه به اجرا در آورند

Keywords:

مین های دریایی , پهباد , روش جستجوی خطی , روش جستجویMyopic , مدلسازی جریان های دریایی , خلیج فارس