ارزیابی کیفیت محیط زندگی در محلات دارای بافتهای فرسوده با استفاده از منطق فازیمطالعه موردی: شهرستان بناب

مقالهی حاضر با هدف بررسی متغیرهای مؤثر بر رضایتمندی ساکنین از کیفیت محیط زندگی در بافتهای فرسوده شهری بناب و به دنبال تبیین علمیتر و نگاه کارشناسانهتر بر عوامل کیفیت محیط میباشد. بر این اساس با توجه به مطالعهی ادبیات نظاری مربوط به کیفیت محیط، چارچوب مفهومی متشکل از عوامل شانزدهگانه، برای بررسی تدوین و مبانی تحقیق و تحلیل قرارگرفته است. نوع میباشد. ویژگیهای سن، جنس ، سطح توصیفی- تحلیلی ، پژوهش، از نظر هدف کاربردی و توسعهای، ازلحاظ روش انجام تحقیق تحصیلات، رضایت اقتصادی و وضعیت تأهل بهعنوان ویژگیهای فردی و مساتقل در ایان راساتا شناسایی شده اند تا تاثیرشان بر رضایتمندی از کیفیت محیط زندگی و هریک از عوامل شانزدهگانه آن بهعنوان متغیرهای وابسته مورد تحلیل قرار گیرد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر گرفتن فرضیه حداکثر ناهمگنی، برای محدوده موردنظر 384 نفر محاسبه شد. به منظور تحلیل دادهها و در تکمیل تحلیلها از روشهای چند معیاره فازی و تحلیل خوشهای بهره گرفته شد. در مجموع امتیاز نهایی سطح رضایت با استفاده از روش تحلیل خوشهای در سه سطح (رضایت قابل قبول، رضایت متوسط و رضایت پایین) تشخیص داده شد. محلات دیزج ، اکبرآباد شمالی و اکبرآباد جنوبی، سط رضایتی بالا را شکل میدهد. سط دوم رضایت از محیطهای فرسوده شهری، بهعنوان رضایت متوسط شناساییشده است که آغداش، پشت راسته بازار، محله مهرآباد و گزاوشت در این گروه عضویت دارند. پایین ترین سطح رضایتشهروندان از کیفیت محیط در محلات فرسوده، محلهی رسالت شناسایی شده است که سط رضایت پایین تر از حد متوسط را نشان میدهد. در نهایت با توجه به یافتههای پژوهش پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.

Keywords:

کیفیت محیط زندگی , بافت فرسوده , روش دلفی فازی , شهر بناب