بررسی ارتباط بین نسبت های اهرم مالی و میزان افشای اطلاعات در صورت های مالی شرکت های پذیرفته شده در بازار بورستهران

نقش اصلی گزارشگری مالی، انتقال اثر بخش اطلاعات به افراد برون سازمانی به روشی معتبر و به موقع است، که این امر درسایه شفافیت گزارشگری و افشا با کیفیت اطلاعات مالی تحقق می یابد. مرور مطالعات گذشته نشان می دهد شفافیت وکیفیت افشای اطلاعات مالی واحدهای اقتصادی ، تاثیرات مهمی بر استراتژی های سرمایه گذاران گذاشته است. این تحقیق، به بررسی رابطه بین میزان افشاء در صورتهای مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با نسبتهای متداول اهرم مالی می پردازد. در مرحله اول، به منظور تعیین میزان افشا صورت های مالی که در این تحقیق در راستای تعیین مقدار متغیروابسته لازم است چک لیست کفایت افشاء براساس استانداردهای حسابداری ایران تنظیم و برای هر شرکت یک نمره یا شاخص افشا تعریف شود. در مرحله دوم متداولترین نسبتهای اهرم مالی (توان پرداخت بدهی) یعنی نسبت بدهی به کل دارایی، نسبتبدهی به حقوق صاحبان سهام ، نسبت توان پرداخت بهره و نسبت پوشش هزینه ثابت محاسبه و استخراج گردید. سپس در این تحقیق از تحلیل رگرسیونی چند متغیره جهت بررسی رابطه بین میزان افشاء در صورتهای مالی با نسبتهای متداول اهرم مالی در سال های 1386 لغایت 1391 استفاده شده است. نمونه تحقیق شامل 212 شرکت پذیرفته شده در بورس تهران در بازه زمانی 5 ساله می باشد. نتایج این تحقیق که بر روی شرکتهای بورسی انجام شد نشان داد که نسبت بدهی به کل دارایی و نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام بر روی افشا در صورت های مالی اثر گذارند

Keywords:

گزارشگری مالی , افشای اطلاعات , اهرم های مالی