ارزیابی جایگاه هویت مکان در ایجاد حس تعلق مردمی

انسان درهرمکانی که متولد می شود بامحیط اطراف خود رابطه ای دوسویه برقرار می کند بطوریکه ازیک سو به محیط وابسته شده و عوامل ضروری زندگی خود را درآن می یابد و ازسوی دیگر محیط نیز دررفتار او تاثیر متقابل و موثری می گذارد ازطرفی عنایت ناکافی به پیشینه معماری شهرها و کشور سبب گسترش مکان ها بناها و عناصرکالبدی تقلیدی و یا بی هویت میشود این درحالی است که مکان ها و بافتهای قدیمی شهرهمچنان جذابیت و هویت خود را برای شهروندان خویش حفظ کرده اند ازسوی دیگر عدم توجه به پیشینه های ارزشمند معماری درطراحی مکان ها جدایی افراد ازیکدیگر و کمبود تعاملات و تعلقات اجتماعی را درکنار سایرمعضلات شهری پدید می آورد برای حل این معضل معمار می بایست که درحین طراحی ارتباط خود را با ریشه های معماری شهر و کشورش حفظ کند و تنها دراین صورت است که درمکان ها و بناهای شهرهویت معماری احیا میشود