مدلی کارا برای پیاده سازی سیستم ای آر پی با استفاده از الگوریتم تخصیص منابع محدود

تجارب نشان داده است که پیاده سازی ناموفق ای آر پی در سازمان ها، ناشی از بروز نارسایی در مرحله پیاده سازیآن است. باوجود اینکه تصور بر این بود با انجام عمل موازیسازی فعالیتهای در ارتباط با این سیستم در حیناجرا، زمان پیاده سازی این سیستم ها کاهش خواهد یافت، اما نتایج تلاش های انجام گرفته در شرکت های پیشرونشان از عدم صحت این باور داشته است. تقریباً تمام روش های پیاده سازی مرسوم ای آر پی به گونه ای هستند کهاجرای آنها در واحدهای مختلف سازمان به صورت همزمان یا با درنگ زمانی اندک شروع می شوند. این روشها باچالشی به نام پدیده کاملاً موازی مواجه هستند. مقاله حاضر تلاش نموده بامطالعه روی روشهای مختلفپیاده سازی موجود و بررسی نارسایی های آنها، مبادرت به عرضه مدل جدید کارا نماید. در مدل پیشنهادی، ابتدازمانهای پیاده سازی ای آر پی در هر یک از واحدهای سازمانی برآورد می شود . طول زمان پیاده سازی، ارتباطمستقیم با درجه پیچیدگی فرآیندها دارد. این عمل، اولویت و ترتیب پیاده سازی ای آر پی در واحدهای مختلفسازمان را تعیین خواهد نمود. فرآیندهای کسب وکار مشابه در یک دسته قرارگرفته و پیاده سازی فرآیندهایکسب وکار از گروه هایی که زمان پیاده سازی کمتری دارند، شروع می شود. تا پایان پیاده سازی هر دسته از فرآیندها،پیاده سازی سایر دسته ها انجام نمی گیرد این روش به دلیل استفاده از روش های ابتکاری تخصیص منابع محدود، ازبروز مشکل پدیده تمام موازی در پیاده سازی جلوگیری نموده و احتمال شکست پروژه بشدت کاهش خواهد یافت.

Keywords:

مهندسی مجدد , ای آر پی , پیاده سازی , تخصیص منابع محدود