در دنیای امروز یکی از مهم ترین شاخصهای توسعه یافتگی جوامع را وجود فضاهای سبز در محیط شهری ، دانسته اند ، که البته با افزایش جمعیت و توسعه شهرها ، بویژه ایجاد کلانشهرها ؛ ضرورت ایجاد و نگهداشت بهینه فضای سبز ، کاملا حیاتی به نظر می رسد . چنانکه وجود کاربری فضای سبز در شهرها و توزیع متناسب آن را یکی از مباحث اساسی برنامه ریزی و مدیریت شهری تلقی کرده اند . با توسعه و گسترش شهرنشینی انسان ها به تدریج از طبیعت دور شده و دخالت در محیط طبیعی و ایجاد محیط انسان ساخت ، نیازهای زیست محیطی ، حسی و روحی انسان را بیشتر نمایان نموده است لذا کارکرد فضای سبز در شهرها به شکلی است که بدون توجه به آن ممکن نیست شهرها پایدار باقی بمانند . بنابر این اگر فضای سبز به عنوان بخشی از بافت شهری با کارکرد خدمات شهری ضرورت یافته ، نمی تواند جدا از نیازهای جامعه شهری قرار گیرد از این رو فضاهای سبز باید از نظر کمی و کیفی متناسب با نیازهای جامعه توسعه یابند . از این رو مفهوم پایداری در شهرها حول محورهای متعدد قابل بررسی است . در این میان ضرورت پرداختن به موضوع فضای سبز شهری از آنجایی مهم می نماید که وابستگی متقابل میان فضای سبز و
توسعه پایدار شهری اجتناب ناپذیر است . هدف از این مقاله بررسی نقش
فضای سبزشهری دردستیابی به
توسعه پایدار شهری است. فضای سبز شهری به عنوان یکی از مهم ترین مراکز خدمات رفاهی و تفریحی بوده که علاوه بر جنبه بهداشتی و روانی در
توسعه پایدار شهری از اهمیت بالایی برخوردار است .