ارزیابی توان طبیعت گردی منطقه حفاظت شده مانشت وقلارنگ دراستان ایلام بااستفاده ازمدل AHP

افزایش حضور تکنولوژی و ماشین در زندگی انسان جذب بشر به طبیعت و گردشگری را افزایش داده است بطوری که سیر و سفرهای داخلی یا خارجی به هر صورتی که انجام گردد، بخش جدایی ناپذیر زندگی اجتماعی انسان ها، بخصوصی شهرنشینان است. بعلاوه استفاده بالقوه و در حد توان انسان از طبیعت در راستای توسعه پایدار اهمیت بسزای دارد بطوری که انسان باید هر بخشی از طبیعت را به اندازه توان آن بکار گیرد تا نسل آینده نیز برای آرامش روح ماشینی خود مکانی بکر در اختیار داشته باشند همچنین توسعه گردشگری، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، عامل موثری در مقابله با فقر است و موجب افزایش درآمد قشرهای مختلف، کاهش بیکاری و رونق اقتصادی و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی مردم و افزایش رفاه اجتماعی می شود. مناطق حفاظت شده از بین مناطق تحت مدیریت سازمان محیط زیست از شرایط بهتری نسبت به سایر مناطق تحت مدیریت برخوردارند تا بخش هایی از آنها به تفرج گسترده و متمرکز اختصاصی یابد. بنابراین ارزیابی توان طبیعت گردی مناطق حفاظت شده گامی ارزشمند در جهت رسیدن به توسعه پایدار زیست محیطی می باشد. روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) به جهت ماهیت مناسب ان که معیارهای مختلف را به همراه وزن هر کدام در مدل بکار گرفته در مطالعات ارزیابی توان مورد استفاده پژوهشگران قرار میگیرد. نتایج این مطالعه که به ارزیابی توان طبیعت گردی منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ با استفاده از مدل AHP می پردازد نشان داد منطقه مورد مطالعه از توان نسبتا خوبی جهت کاربری اکوتوریسم به خصوصی تفرج گسترده برخوردار است. به طوری که حدود 92/18 درصد منطقه جهت کاربری تفرج متمرکز (طبقه یک 35/9 درصد، طبقه دو 57/9 درصد و 08/81 درصد نامناسب) همچنین ۵۳ درصد برای تفرج گسترده توان دارد (طبقه یک، 8/11 درصد، طبقه دو 2/41 درصد و 77/46 درصد نامناسب)

Keywords:

ارزیابی توان , طبیعت گردی , مانشت و قلارنگ , فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP