واسازی در ادبیات و جلوه آن در معماری
Publish Year: 1394
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 1,474
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
CAML01_014
Index date: 30 July 2016
واسازی در ادبیات و جلوه آن در معماری abstract
واسازی رویکردی در نظریه های ادبی است که پس از سخنرانی دریدا نخستین بار در سال 1966 مطرح شد. واسازان در فرایند خوانش یک متن برانند تا «جفت های متقابل»، که ریشه در تفکر «مرکزمحور» دارد، را واسازی کنند از این طریق «تعین ناپذیری» معنای متن آشکار می شود، تمامی تفسیرهای مختلف مورد توجه قرار می گیرد و معنای متن ادبی متکثر، نامتناهی، متعارض، متضاد و نامشخص می گردد. به علاوه، از این طریق عملکردهای پیچیده ایدئولوژیکی متن آشکار می گردد. جالب توجه است که این رویکرد و نحوه تفکر در میان سبک های معماری نیز یافت می شود. پیتر آیزنمن، معمار آمریکایی، این مباحث فلسفی را وارد حوزه معماری کرد. از آن جایی که یک سازه در معماری نمود ذهنیت رایج و غالب روزگار خویش است، سازه هایی که با این ذهنیت طراحی می شوند حجم هایی را به ظهور می رسانند که دوگانگی، تناقض، بی ثباتی، تزلزل، ناپایداری، عدم تقارن و تناسب، عدم وضوح، ابهام، زشتی و عدم سودمندی به همان اندازه جفت های متقابلشان دیده می شوند زیرا هدف وارانه کردن یا واسازی کردن سلسله مراتبی است که همواره در متافیزیک غرب گروهی از تقابل ها «مرجح» بودند و گروهی دیگر «نامرجح». پیامد این شیوه رهایی از تعصبات، فرض های مسلم و ارزش های ثابتمان است که در ادبیات و معماری معاصر به عنوان جایگاه های منعکس کننده تفکرانسان امروز جلوه می یابد.
واسازی در ادبیات و جلوه آن در معماری authors
سمیرا بامشکی
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
شمسی پارسا
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :