مفهوم ادبیات هستی شناسانه در غزل غزل های سلیمان
Publish Year: 1394
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 642
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
CAML01_019
Index date: 30 July 2016
مفهوم ادبیات هستی شناسانه در غزل غزل های سلیمان abstract
بررسی شکلی از ویژگی های ادبی/ زیبایی شناختی در غزل غزل های سلیمان بیانگر نوعی خاص از ادبیات است که به باور محقق ادبیات هستی شناسانه نام دارد. محقق معتقد است ادبیات هستی شناسانه نوعی ویژگی در برخی متون کهن ادبی است که برپایه معماری، فلسفه و دین پایه گذاری شده است و این عناصر ارتباطی تنگاتنگ میان انسان ، شعائر دینی و فضای حقیقی با زندگی روزمره برقرار می کنند. این عناصر با شکل گیری دیالوگ در زندگی روزمره ارتباطی تنگاتنگ دارند. در این میان معماری ساختاری اساسی در ادبیات هستی شناسانه دارد. ما در ادبیات هستی شناسانه با بخشی از معماری سروکار داریم که زمینه را برای ایجاد بحث فلسفی فراهم می سازد. در ادبیات هستی شناسانه، عناصر چهارگانه زمین(نور)، آسمان(الوهیت)، باقیان(طبیعت) و فانیان(انسان) با هم دیالوگ را می سازند که در دیالوگ معمارانه و فضیلت شناسی محیطی و ارگانیسم عرفانی نمایان می شود. هدف از این تحقیق، کنکاش در مفهوم دیالوگ بر اساس رابطه گفتگویی میان انسان و فضا با نگاهی به هستی شناسی هایدگری است. ساختار فلسفی اثر با تزویج اندیشه های معمارانه و اندیشه های ادبی به قدرت دراماتیک اشیاء و طبیعت جهت می دهد؛ همچنین رابطه فضا و دیالوگ و طبیعت درونی دیالوگ در فضا آشکار می شود و ضمن پدیدآوری دیالوگ، ساختار نظام ادبی در جامعه ای کهن را آشکار می کند.
مفهوم ادبیات هستی شناسانه در غزل غزل های سلیمان Keywords:
مفهوم ادبیات هستی شناسانه در غزل غزل های سلیمان authors
فرزانه پورمحمدعلی قنواتی
کارشناس ارشد ادبیات نمایشی، دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :