رابطه میان دین داری و خود تنظیمی در یادگیری دانشجو معلمان دختر دانشگاه و فرهنگیان، پردیس امام سجاد ( ع) بیرجند در سال تحصیلی ۹۵ - ۹۴

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه دین داری و خود تنظیمی تحصیلی در دانشجویان دختر رشته های مختلف دانشگاه فرهنگیان بیرجند در سال تحصیلی ۹۴ - ۹۵ انجام پذیرفت. گروه نمونه، ۲۴۲ دانشجوی دختر از میان رشته های علوم تربیتی، درویشی الهیات، در پی جغرافی، درگیری سیستم، درویشی ادبیات عرب، مشاور، دبیری زبان انگلیسی، درگیری ادبیات فارسی بودند که به روش نمونه گیری با مرحله تصادفی و طبقه نسبتی از هر رشته انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، پرسش نامه ۴۷ سوالی خود تنظیمی پنتریج و دی گروت ۱٬۹۹۰ و پرسش نامه ۲۶ سوالی دین داری گلاک و استارک ۱٬۹۶۵ که توسط سراج زاده ترجمه و هنجاری یابی شده است به کار گرفته شد. زوایی به روش تحلیل عامل و پایایی از روش آلفای کرونباخ به دست آمد که نتایج حاکی از مطلوب بودن روایی و پایایی پرسش نامه ها بود. همچنین از آمار توصیفی (میانگین) و استنباطی (ضریب هم بستگی پیرسون، آزمون t تک نمونه ای و آسمان تحلیل واریانس یک طرفه ANOVA طرف دست برای تحلیل داده های حاصل استفاده شد. یافته های حاصل از این تحقیق نشان می دهد رابطه معنادار مثبت بین متغیرهای دین داری و خود تنظیمی دانش معلمان باختر وجود دارد و همچنین میزان خود تنظیمی در دانشجویان رشته الهیات بیشتر از دانشجویان دیگر رشته ها ست.

Keywords:

دینداری , خود تنظیمی , دانشجو , دانشگاه فرهنگیان