بررسی وضعیت هوش هیجانی در افراد وابسته به مصرف مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز درمان سوء مصرف مواد دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 1,110

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HBR-1-3_001

تاریخ نمایه سازی: 15 شهریور 1395

Abstract:

مقدمه: هوش هیجانی از عوامل تعیین کننده واکنش های انسان در مواجهه با رویدادهای روزمره زندگی می باشد. در این مطالعه وضعیت هوش هیجانی در معتادان مراجعه کننده به مراکز درمان سوء مصرف مواد دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1392 مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و شیوه مقطعی بود. 122 نفر مددجو (معتاد) و 119 نفر به عنوان شاهد انتخاب شدند. معتادان از بین مراجعه کنندگان به 6 مرکز درمان سوء مصرف مواد که تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان بودند، انتخاب شدند. پرسشنامه هوش هیجانی BAR-ON که شامل 90 سوال کلی و چند زیر مقیاس حل مسئلهف خودآگاهی هیجانی، روابط بین فردی و مسئولیت پذیری بود، توسط افراد مورد بررسی تکمیل گردید. از تست های آمار تحلیلی t-test مستقل و ANOVA استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که در خصوص هوش هیجانی کلی و زیر مقیاس های خودآگاهی هیجانی، روابط بین فردی و مسئولیت پذیری در بین دو گروه مددجو (معتادان) و گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود داشت (P>0/001)، اما در حل مسئله، بین دو گروه اختلاف معنی داری دیده نشد (P=0/074). متغیرهای دموگرافیک شامل سن، جنسیت، تأهل و تحصیلات اثری بر هوش هیجانی و ابعاد آن نداشتند. بحث و نتیجه گیری: احتمالاً با افزایش هوش هیجانی افراد، امکان ابتلای آنها، به اعتیاد مواد مخدر کاهش یابد و افرادی که خودآگاهی هیجانی بالاتر، روابط بین فردی بهتر و مسئولیت پذیری بالاتری دارند، کمتر به مواد مخدر اعتیاد پیدا می کنند.

Keywords:

هوش هیجانی , اعتیاد , مواد مخدرف مراکز سوء مصرف مواد مخدر

Authors

علی اصغر رنجبر توتوئی

دانشجوی MPH، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران

نرگس خانجانی

دانشیار، گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران- نویسنده مسئول

محمدرضا میرزابیگی

استادیار، گروه روان پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران