طراحی و اجرای تلفیق آموزش الگوی حل مسأله با اصول سازنده گرایی و بررسی تأثیر آن بر یادگیری و تفکر خلاق

زمینه: نظام آموزشی به عنوان پرورش دهنده سازندگان فردای جامعه، وظیفه مهمی دارد. از مهم ترین مؤلفه هایی که نظام آموزشی بایستی در قرن بیست و یکم در میان سازندگان فردی جامعه، درصدد افزایش و پرورش آن باشد، یادگیری عمیق و تفکر خلاق است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، طراحی و اجرای تلفیق آموزش الگوی حل مسئله با اصول سازنده گرایی و بررسی تأثیر آن بر یادگیری تفکر خلاق در دانش آموزان است. روش: در این پژوهش، روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفته است. نمونه پژوهش شامل 30 دانش آموز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل آزمون یادگیری محقق ساخته و آزمون خلاقیت عابدی بود که به عنوان پیش آزمون و پس آزمون از آنها استفاده شد. تدریس دانش آموزان گروه آزمایش به مدت 11 جلسه، طی 6 هفته، با تلفیق آموزش الگوی حل مسئله با اصول سازنده گرایی و تدریس گروه گواه به روش مرسوم انجام گرفت. به منظور تحلیل داده ها، از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و از آمار استنباطی، تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی Isd، استفاده کردیم. یافته ها: یافته ها نشان داد که تلفیق الگوی حل مسئله با اصول سازنده گرایی در افزایش میزان یادگیری (p=0/0001, F=286/5)، مولفه سیالی تفکر خلاق (p=0/0001, F=143/91)، مؤلفه انعطاف پذیری تفکر خلاق (p=0/001, F=15/59) و مؤلفه بسط تفکر خلاق (p=0/0001, F=35/64) مؤثر بوده و معنادار است، اما در افزایش مؤلفه ابتکار تفکر خلاق (p=0/328, F=0/997) معنادار نبوده است. نتیجه گیری: تلفیق آموزش الگوی حل مسئله با اصول سازنده گرایی از امتیازات هردو رویکرد استفاده کرده است. یافته های پژوهش بیانگر این است که این تلفیق بر میزان یادگیری و مؤلفه های تفکر خلاق (سیالی، انعطاف پذیری، بسط) به غیر از مؤلفه ابتکار تفکر خلاق، مؤثر و معنادار است و می توان از تلفیق آموزش الگوی حل مسئله با اصول سازنده گرایی در کلاس های درسی استفاده کرد.

Keywords:

آموزش حل مسئله , تدریس تلفیقی , سازنده گرایی , خلاقیت , یادگیری