تعیین محیط مناسب برای جوانه زنی غیرهمزیست بذرهای حاصل از خودگشنی ارکیده فالانوپسیس رقم ‘کیوتو’

در این پژوهش جوانه زنی بذرهای حاصل از خودگشنی، درصد بقا و رشد پروتوکورم های ارکیده فالانوپسیس رقم ‘کیوترو ’ در کشتدرون شیشه ای و به روش غیرهمزیست بررسی شد. برای این منظور، از پنج نوع محیط کشت مختلف شامل وسین و ونت، موراشیگ واسکوگ، یک دوم غلظت موراشیگ و اسکوگ، نودسون و فاست تغییریافته و تیمارهای افزودنی های آلی شامل دو گرم پپتون، 15 درصدشیر نارگیل استریل یا ترکیبی از هر دو آن ها استفاده شد. بررسی نتایج جوانه زنی 30 روز بعد از کشت بذر نشان داد بهترین محیطکشت برای جوانه زنی بذرهای این رقم، محیط کشت نودسون تغییریافته تیمار ترکیبی پپتون همراه با شیر نارگیل (65/9 درصد) دارد. محاسبه درصد بقا و رشد قطری پروتوکورم ها 50 روز پس از کشت نشان داد بیشترین میزان بقای پروتوکورم در محیط کشت نودسون دارای تیمار پیتون (94/7 درصد) وجود داشته و بیشترین رشد پروتوکورم ها در محیط کشت فاست دارای تیمار ترکیبی پپتون همراه با شیر نارگیل (3/3 میلی متر) رخ داده است.

تعیین محیط مناسب برای جوانه زنی غیرهمزیست بذرهای حاصل از خودگشنی ارکیده فالانوپسیس رقم ‘کیوتو’ Keywords:

بقا و رشد پروتوکورم , پپتون , جوانه زنی بذر , شیر نارگیل , کشت غیرهمزیست